ROZDZIAŁ 32

[...]Zaraz, zaraz...czy to nie jest aby przypadkiem...Selena? 
- Zadzwonię - zakończył rozmowę Zayn i zamknął drzwi. 
- Kto to był? - spytałam 
- To...koleżanka - powiedział drapiąc się po głowie. 
- Mhm...- mruknęłam i wpatrywałam się w szklankę napełnioną gazowanym napojem. 
- Dlaczego ty w ogóle jesteś z Justinem? - spytał nagle 
Otworzyłam szeroko oczy i spojrzałam na bruneta
- Bo go Kocham, to chyba oczywiste - zaśmiałam się ironicznie 
- On nie jest Ciebie wart 
- Znowu zaczynasz? - przewróciłam oczami. 
- Lola, ja po prostu nie chcę, żeby on Cię skrzywdził. Wiesz do czego jest zdolny. To nie jest chłopak dla Ciebie. Prawdziwy mężczyzna, nigdy by nie uderzył dziewczyny - powiedział patrząc mi prosto w oczy. 
- Wtedy...to nie był Justin. Kierowała nim złość, alkohol, narkotyki. 
- Facet, który raz uderzy kobietę, zrobi to ponownie. 
Dlaczego ja w ogóle z nim o tym rozmawiam? 
- Ale nie Justin! On nie jest taki 
- Zobaczysz, że jeszcze Cię zrani. 
- Skąd możesz być tego taki pewien? - spytałam zaciskając zęby ze złości. On wcale nie zna Justina! Po cholerę ja kontynuuję tę rozmowę? 
- Kochamy się i to nam wystarcza - burknęłam 
- Lola, nie chcę Cię źle do niego nastawiać, ale to nie jest facet dla Ciebie. Masz przecież zdjęcie w telefonie. Co Ci powiedział? Że wpadło jej coś do oka? - zaśmiał się
Nie nastawia mnie przeciwko niemu? Więc co robi? Cholera...skąd on wie? 
- Tak zwana gatka szmatka - pokręcił rozbawiony głową. 
- Na zdjęciu ewidentnie widać z kim się całuje. Robi Cię w balona. 
- Nie mów tak! - krzyknąłem, a moje oczy się zaszkliły
- Justin się z nią nie całował! Kocha mnie! - wrzasnęłam. 
Sięgnęłam torebkę i wyszłam z domu bez słowa. Łzy samowolnie spływały po moich policzkach. Było już ciemno i chłodno. Otarłam słony łzy i skrzyżowałam ręce na piersi otulając choć trochę ciało. W tej ciemnicy nie wiem nawet gdzie idę. Wyjęłam telefon z kieszeni i zadzwoniłam po Kim. 

***

Brunetowi chyba udało się zaniepokoić przyjaciółkę. Dąży do celu choćby po trupach. Zawsze dostaje to czego chce. Tak musi być i tym razem. Nie zważa na uczucia innych, najważniejsze jest, żeby on był zaspokojony. Czuł, że jest bliski ich zerwaniu. Zaszczepił ją wątpliwością w słowa Justina, które jednak były prawdą. To śmieszne, jak potrafi nią manipulować. Wszedł bowiem w układ z Seleną...ona dostanie Justina, a on Lolę. To chyba sprawiedliwe? Rozsiadł się wygodnie na kanapie i szelmowskim uśmiechem wpatrywał się w ciemny ekran płaskiej plazmy, rozmyślając nad swoją przyszłą dziewczyną. Już się nie może doczekać, kiedy szatynka przybiegnie do niego z płaczem z wieściami, że właśnie zerwała z ukochanym. To on będzie wtedy ten dobry...a Justin zły. Musi usunąć z drogi jeszcze jej przyjaciół. Wie, że będą mu tylko przeszkadzać, ale wszystko w swoim czasie. 

                                     ***

Czekałam na jakimś przystanku autobusowym, aż wreszcie się zjawiła. 
- Lola? - wypowiedziała niepewnie moje imię Kim 
Podeszłam do niej, a raczej podbiegłam i mocno sie wtuliłam zanosząc płaczem. 
- Kochanie co się stało? - spytała wystraszona i niepewnie mnie przytuliła. 
- Gdzie Justin? - dodała
- Nie wiem - szepnęłam 
- Pokłóciliście się? 
- Nie - powiedziałam odrywając się od niej i otarłam mokre policzki rękawem. 
Dziewczyna pokręciła głową i otworzyła drzwi od samochodu. Muszę to wszystko sobie przemyśleć. Myślę, że przyda nam się przerwa. Pojechałyśmy do domu brunetki. Jej rodzice widząc mnie w jakim jestem stanie, o nic nie pytali. Poszłyśmy na górę do jej pokoju.
- Więc o co chodzi? - pyta siadając obok mnie na łóżku i gładząc dłonią moje plecy
- Nic...- burknęłam 
- Lola! 
Przewróciłam teatralnie oczami. Podałam jej telefon z wyświetlonym sms od Zayna. 
- Co? Justin by Ci tego nie zrobił! - lekko się uniosła
Odebrałam telefon i schowałam  do kieszeni. Zagryzłam dolną wargę i spojrzałam na nią. 
- Powiedział, że niby wpadło jej coś do oka - zaśmiałam się ironicznie 
- Może faktycznie tak było? 
- Wierzysz w to? - spojrzałam na nią 
- Wierzę MU! Lola, Zayn od początku chciał was rozdzielić. 
- Co? To mój przyjaciel! - warknęłam 
- Martwi się o mnie 
- Martwi się o to, że nadal jesteś z Justinem 
- Och! Jak zwykle trzymasz jego stronę! Już raz mnie zdradził!  Z CHANEL! - warknęłam, po czym wstałam i szybko wyszłam z jej domu. 
- Lola! Wracaj! - krzyczała za mną
Nie obracając się pokazałam jej środkowy pozdrawiający palec. Zayn ma chyba rację. Wystukałam jego numer na dotykowym ekranie. 
- Zayn? - nagle się rozpłakałam 
- Lola, gdzie jesteś? 
- Idę w stronę Central Park - wydukałam 
- Zaraz będę! - powiedział, a raczej zapewnił mnie i rozłączył się. 
Wysłałam do Justina sms 'Myślę, że powinniśmy sobie zrobić przerwę, na jakiś czas. Kocham, Lola:*' Po otrzymaniu raportu wyłączyłam go. Wiedziałam, że Justin zaraz wpadnie w szał i będzie wydzwaniał. Nie zrywam z nim, ale...muszę to sobie jakoś przemyśleć. Z zadumy wyrwał mnie Zayn krzyczący moje imię. Podeszłam niepewnie do auta i wsiadłam. 
- Dzięki - mruknęłam 
- Co się stało? Płakałaś? - spytał odjeżdżając 
- Nic - burknęłam i wgapiałam się w swoje ręce. 
W ciszy dojechaliśmy pod dom chłopaka, pod którym stało już auto Justina! A on stał oparty o nie, w dłoni trzymając papierosa. To on pali? 
- Może tu poczekasz? - spytał Zayn gasząc samochód 
- Chyba sobie żartujesz! On tu przyjechał po mnie - powiedziałam i od razu wysiadłam z samochodu idąc w stronę szatyna. W brzuchu ciągle czułam ból, było mi słabo. 
- Wsiadaj do samochodu! - warknął stanowczo i odepchnął się od samochodu, zaciągając się przy tym papierosem. 
Głośno przełknęłam ślinę. Jest wkurzony...i to bardzo. Zaraz stanął przy mnie Zayn. 
- Justin...pisałam Ci, muszę to sobie wszystko przemyśleć. 
- On Ci tylko miesza w głowie!
- Powiedziałem wsiadaj do samochodu! - dodał  
- Lola nie chce z tobą jechać - wtrącił się brunet
- Nie wtrącaj się, bo nie ręczę za siebie - wysyczał przez zaciśnięte zęby. Ręce aż mu drżały ze wściekłości. 
- Justin...proszę Cię - szepnęłam 
Szatyn ruszył w moją stronę. Zaciągnie mnie siłą do samochodu? Przede mną stanął Zayn, zasłaniając mnie swoim ciałem. 
- Odejdź lepiej - warknął brunet
- Zejdź mi z drogi! 
- Lola zostaje dzisiaj u mnie na noc. Chyba wyraziła się jasno? - zaśmiał się brunet
Nie widziałam ich twarzy, ponieważ zasłaniał mi Zayn. Nagle chłopak się skulił. Widziałam teraz Justina zaciskającego pięść. 
- Nie waż się jej więcej ruszać! Ona. Ma. Chłopaka! - krzyknął po czym zadał kolejny cios brunetowi, i kolejny. 
- Justin! - krzyknęłam
Szatyn na chwilę zastygł, po czym oberwał od Zayna. Zaczęło się! Cholera jasna! Jak mam ich rozdzielić? Drżącymi dłońmi szybko wybrałam numer Kyle, a potem Louisa. Nie mieli daleko do nas. Krzyczałam do nich i nic! Zresztą...co ja mogę? Szybko przyjechali chłopacy. Zaparkowali byle jak i natychmiast rozdzielili bijących się chłopaków. Obaj mieli zakrwawione twarze. 
- Uspokój się! - krzyknął Louis trzymając Justina 
- Nie! - Warknął i próbował się wyrwać
Z moich oczu cały czas spływały łzy. Byłam przerażona, cała drżałam.  
- Ty wracasz do domu! 0 warknął Kyle i zgiął Zayna w pół prowadząc do jego domu. 
- Obydwoje jesteście siebie warci! - krzyknął schylony brunet i splunął krwią
Zaskoczyły mnie jego słowa. Justin jeszcze mocniej zaczął się wyrywać. Niewiele myśląc podeszłam szybko do niego, wplotłam palce w jego włosy i mocno za nie pociągnęłam, po czym zbliżyłam się do niego i pocałowałam namiętnie, czułam ciepłą ciecz, którą była jego krew z rozciętej wargi. Łzy cały czas spływały po moich policzkach. Czułam jak szatyn się rozluźnia, po chwili Louis go już puścił, a Justin objął mnie w pasie. 
- Nie mogę Cię stracić - szepnął ze smutkiem
- Justin...ja musiałam sobie tylko coś przemyśleć - zagryzłam nerwowo wargę i patrzyłam chłopakowi prosto w oczy. 
- Sorry, że przerwę wam tę...jakże romantyczną pogawędkę, ale Bieber...musisz jechać do szpitala - zaśmiał się Kyle.
Justin rzucił mu tylko mordercze spojrzenie, cmoknął mnie w usta po czym zaprosił gestem ręki do auta. 
- Ja...ja mam coś jeszcze do załatwienia - Wydęłam usta. 
- Co takiego? - spojrzał na mnie przenikliwie szatyn 
- Muszę...muszę no...jechać do Kim 
- To ja Cię zawiozę, a wy jedźcie do szpitala - wyrwał się Louis
Posłałam Bieberowi uśmiech i wsiadłam z Louisem do samochodu. Po chwili byliśmy już pod domem brunetki. 
- Zaczekasz chwilkę? 
- Mhm - mruknął
Zapukałam do drzwi, otworzyła jej mama. 
- Dobry wieczór.Mogę na chwilę do Kim? - spytałam ze skruchą
- Jasne, wchodź - uśmiechnęła się kobieta 
Szybko wbiegłam na górę. Zapukałam nieśmiało do drzwi od pokoju przyjaciółki.
- Proszę! - usłyszałam jej lekko zachrypnięty głos
- Cześć - zagryzłam dolną wargę 
Dziewczyna przewróciła oczami
- Co się stało? - spytała beznamiętnie 
- Kimmy...bo ja...przyszłam Cię przeprosić - weszłam głębiej do jej pokoju
- A to nowość! - pluła jadem 
- Kim, przepraszam - szepnęłam i usiadłam obok niej na łóżku 
- Wybaczysz? - spojrzałam na nią niepewnie 
Dziewczyna głośno westchnęła
- Oczywiście, że tak! - zaśmiała się i mocno mnie uściskała. 
Kamień spadł mi z serca. Odetchnęłam z ulgą. Dlaczego jesteś we krwi? - spytała dotykają lekko mojego policzka. 
- To nie twoja krew chyba - dodała
- Justina...pobił się z Zaynem - szepnęłam spuszczając wzrok 
- Boże! Gdzie on jest?! 
- Jedzie do szpitala 
- A ty tu siedzisz ze mną?! - krzyknęła
- Mhm...-mruknęłam 
- Louis mnie przywiózł. - dodałam 
- Jedź z nami do szpitala
- Oczywiście, że jadę! - powiedziała, jakby moje pytanie było niepotrzebne. Brunetka zarzuciła na siebie tylko sweterek i razem zbiegłyśmy na dół. 
- Mamo...za niedługo wracam - rzuciła Kim i wyszłyśmy. 
- Cześć Kochanie - uśmiechnął się Louis i chciał pocałować Kim, ale ta się odsunęła
- Kochanie? Ja Ci dam KOCHANIE! Dlaczego mnie nie zabrałeś ze sobą? - uniosła się dziewczyna
Przyglądałam się im i nie mogłam wytrzymać ze śmiechu, który z TRUDEM powstrzymywałam. 
- Bo teeen...Śpieszyłem się! .... ... ....ONI MOGLI SIĘ ZABIĆ! - w końcu wytłumaczył się biedny blondyn. 
- No chodź się przywitać...- uśmiechnął się blado 
Dziewczyna przewróciła oczami i zaśmiała się, po czym mocno przytuliła chłopaka i pocałowała w policzek. 
- Jedźmy już - w końcu się odezwałam 
- A tak! Jedźmy - obudziła się Kim. 
Wsiedliśmy do samochodu i już po chwili byliśmy pod szpitalem, Justin akurat wychodził, a wraz z nim Tay i Kyle.  Podbiegłam do Justina szybko. 
- I jak? - Złapałam za policzki szatyna i obróciłam kilka razy jego głową, żeby zobaczyć ile ma szwów. 
- Lola! - zaśmiał się Bieber, ale zaraz syknął z bólu
Boże! On to zrobił w mojej obronie! W obronie? Nie! On był zazdrosny...jak więc to nazwać? ... NIEWAŻNE! Ważny jest teraz Justin. 
- To tylko kilka szwów - przewrócił oczami 
Pokręciłam głową i zacisnęłam usta w wąską linię
- Jedziemy do domu - powiedziałam i złapałam Biebsa za rękę splotłam nasze palce. 
Wsiedliśmy do jego samochodu. Wcześniej pożegnaliśmy się z przyjaciółmi. 
Stanęliśmy autem pod moim domem. 
- Idziemy jutro na tę imprezę? - spytał 
Zagryzłam nerwowo wargę
- Justin...ja nie pamiętam żadnej imprezy 
- Przypilnuje Cię - zaśmiał sie
- Tak, wszyscy mnie pilnujecie, a rano nie wiem jakim cudem znalazłam się w swoim łóżku.
- To tym razem prześpisz się u mnie, jak coś to Cię zaniosę - parsknął śmiechem 
- Pomyślę jeszcze - mruknęłam 
- Kocham Cię - nagle wypalił szatyn 
- Wiem - uśmiechnęłam się, złapałam za policzek chłopaka i pocałowałam w usta
- Ja Ciebie też - szepnęłam 
- Palisz papierosy? - popatrzyłam podejrzliwie na brązowookiego 
- Tylko ja się mocno zdenerwuję 
- Nie pal więcej. To niezdrowe 
- Mhm - mruknął
Przypomniało mi się o grafiku! 
- Później wyślę Ci sms grafik na sex - puściłam mu oczko
Biebsowi opadła szczęka
- Co?! LOL, błagam...niee - jęknął bezradnie 
- Dobranoc Justinku! - uśmiechnęłam się i pocałowałam szatyna 
- Lolaaa...BŁAAAAGM! - przeciągnął
- O co? 
- Nie rób mi tego grafiku! 

***

Nie podoba mi się ten rozdział ;< Wam chyba też się ostatnio nie podoba to co piszę ;/ Mało komentarzy coś jest ;< No, ale trudnooo! Nie będę na was wymuszała komentowania:* Mam stałe czytelniczki, które widać, że są aktywne...Dziękuję wam:* Dziewczyny! NIE PODSZYWAJCIE SIĘ POD SIEBIE NA MOIM ASK'U! To nie fair! Dzięki jeszcze raz i do nn:* Nowy rozdział na Take-it-seriously