ROZDZIAŁ 45

CZYTAJ POD ROZDZIAŁEM WAŻNE!

- Co...- nie pozwolił mi dojść do słowa, ponieważ cały czas całował moje usta.
Mocniej na mnie naparł i przygwoździł do ściany, jedną ręką objął mnie w pasie, a drugą trzymał z boku na wysokości moje głowy. No nie!. Zebrałam w sobie wszystkie siły i odepchnęłam go mocno, po czym otarłam usta wierzchem dłoni.
- Co ty robisz? - syknęłam.
- Całuję swoją dziewczynę - powiedział, jakby to najoczywistsza rzecz na świecie.
- Chyba gwałcisz jej usta - warknęłam, poprawiając bluzkę. - Chyba miałam pomóc Ci się pakować? - skrzyżowałam ręce na piersiach.
- No...mama już to zrobiła...i myślałem...-zaczął drapać się po karku.
- Czekaj, czekaj...mama Cię spakowała? - zmarszczyłam brwi.
- Sama chciała! - wyrzucił ręce przed siebie.
- O Boże! - przyłożyłam dłoń do ust. - Nie wierzę! - parsknęłam śmiechem. - Czekaj...przypomnij mi ile masz lat? - pochyliłam się lekko do przodu.
- Nie prowokuj mnie - syknął.
- Kicia, nie denerwuj się. - podeszłam do niego i przejechałam kciukiem po jego policzku. - Mama za niedługo wróci - wybuchłam śmiechem.
Szatyn szybko przerzucił mnie sobie przez ramię i skierował się do kuchni.
- Ała! Justin puszczaj! - krzyknęłam.
- Mówiłem, żebyś mnie nie prowokowała - warknął i mocno klepnął mnie w tyłek.
- Auć! - złapałam się za obolały pośladek. - Powiem twojej mamie! - zaśmiałam się.
Po chwili posadził mnie na blacie, stanął między moimi nogami, patrząc mi głęboko w oczy.
- I co teraz? - zaśmiał się szelmowsko.
- Justin! Miałam przyjśc i pomóc Ci się spakować. - westchnęłam.
- No, ale skoro zrobiła to już moja mama, to mamy trochę czasu...sami...dla siebie - poruszył brwiami.
- Mam też trochę czasu, żeby dopakować jeszcze jakieś rzeczy - puściłam mu oczko.
- Lola - szepnął i przybliżył się do mojej szyi, by zaraz zacząć ją ssać.
- Justin - sapnęłam, przechylając głowę w bok, by dać mu lepszy dostęp.
Chłopak wsunął ręce pod moją bluzkę i dłońmi objął piersi. Coraz głośniej dyszałam.
- A jak...jak twoja mama przyjdzie? - przełknęłam ślinę.
- LOL, potrzebuję tego - jęknął w moją szyję.
- Twoja mama może wpaść...w każdej chwili. - niepewnie wplotłam palce w jego włosy.
Z szyi przeniósł się na moje usta, teraz nie mogłam już nic mówić. Naparłam na niego rękoma i pchnęłam, wpadł na wysepkę i patrzył na mnie zaszokowany.
- Inaczej to zrobimy - szepnęłam i zagryzłam dolną wargę.
Zeskoczyłam z szafki i podeszłam do chłopaka. Cmoknęłam go w usta i powoli przed nim uklęknęłam.
Jus patrzył na mnie z lekko rozchylonymi ustami. Nie przerywając kontaktu wzrokowego zaczęłam mu rozpinać spodnie, aż swobodnie opadły mu do kostek.
- Mam założyć prezerwatywę? - sapnął.
Pokręciłam głową na 'nie'. Przejechałam dłonią wzdłuż stojącego penisa i powoli oblizałam wargi, Justin zrobił to samo. Mocno zacisnął ręce na blacie od wysepki, aż pobielały mu knykcie. Powoli zsunęłam mu bokserki, objęłam penisa ręką i zaczęłam delikatnie pieścić jego główkę. Szatyn wydał z siebie głośne westchnięcie i spojrzał do góry. Przejechałam językiem wzdłuż penisa, by po chwili zanurzyć go całego w buzi. Chłopak drżącą rękę położył na mojej głowie i zebrał wszystkie włosy, by mi nie przeszkadzały. Spojrzał na mnie i oblizał usta, a następnie mocno zacisnął szczękę.
- Mhm...jesteś świetna - mruknął.
Zassałam policzki i wyciągnęłam penisa z ust, znowu zajęłam się pieszczeniem samej główki.
- Justin! Już jestem - krzyknęła...Patie.
O kurwa! Szybko zapięłam mu spodnie i wstałam z podłogi.
- ...M..Mama? Nie słyszałem jak wchodzisz - zaśmiał się chłopak stając za mną.
- Dzień dobry - uśmiechnęłam się do kobiety. Czułam jak moje policzki robią się czerwone.
- Och, Lola? Nie widziałam Cię - zaśmiała się.
No tak! Przecież przed chwilą klęczałam przed twoim synem. 
- Zostaniesz na obiedzie? - spytała, wchodząc do kuchni.
Justin objął mnie w talii jedną ręką i mocno do siebie docisnął, przez co czułam na plecach jego podniecenie.
- Umm - przełknęłam ślinę.
- Skarbie! Jesteś cała czerwona, dobrze się czujesz? - spytała z troską podchodząc do nas. - Justin, puść ją, ledwo oddycha.
- Nie, jest w porządku - starałam się jakoś uśmiechnąć.
- Na pewno? - odchyliła się i spojrzała na mnie podejrzliwie. - Przyłapałam was na czymś? - zmarszczyła brwi.
- Nie - odpowiedziałam od razu.
- Tak! - odezwał się Justin.
Spojrzałam na niego w zaszokowaniu.
- Lola przyjechała, żeby pomóc mi zrobić dla Ciebie obiad - wytłumaczył się. - Ale...nakryłaś nas i...nie ma już sensu - zaśmiał się.
Dobrze z tego wyszedłeś kolego!
Odetchnęłam z ulgą.
- Och, to miłe z waszej strony - uśmiechnęła się i zaczęła wypakowywać zakupy.
Justin coraz mocniej mnie do siebie dociskał. Spojrzałam na niego wymownie, na co ten uśmiechnął się szelmowsko.
- Puść mnie - poruszyłam ustami.
Pokręcił głową na 'nie'.
- M....Mamo...Lola źle się czuje, pójdę ją odwieźć, okej?
- Tak, oczywiście. Może nie powinniście wyjeżdżać? - spojrzała na nas.
- Nie, tylko się zdrzemnę i będzie dobrze - uśmiechnęłam się do kobiety.
- Chodź - Justin uszczypnął mnie w tyłek, na co podskoczyłam z cichy piśnięciem.
- Do widzenia! - krzyknęłam i wyszłam.
Rozejrzałam się dookoła i poszłam do samochodu.
- Po co Ci ta bluza? - spytałam, widząc, że szatyn cały czas przyciska do siebie bluzę.
Spojrzał na mnie wymownie i wsiadł do samochodu.
Cicho zachichotałam i również wsiadłam do auta.
- Biedactwo - zagryzłam dolną wargę.
Chłopak mocno zacisnął dłonie na kierownicy.
- Lola, a może mogłabyś...no wiesz...tutaj - spojrzał na mnie.
- Co? - spojrzałam na niego zaszokowana.
- Skarbie, nie wytrzymam tak - westchnął.
Nie wiedziałam co mam odpowiedzieć. Kilka razy starałam się otworzyć usta, żeby coś powiedzieć, ale zaraz je zamykałam. Po chwili ruszyliśmy, ale nie w stronę mojego domu. Zatrzymaliśmy się gdzieś na jakiejś polanie.
- Shawty, proszę - jęknął.
- Sam nie możesz tego zrobić? - zmarszczyłam brwi.
- Dobrze wiesz...- nie dałam mu do kończyć.
-.. Że nie lubisz robić tego sam - pokręciłam głową z dezaprobatą.
- Dokładnie - uśmiechnął się lekko.
- Proszę - jęknął.
Spojrzałam na niego, a później na jego krocze, przełknęłam ślinę i zagryzłam dolną wargę. Po chwili zastanowienia kiwnęłam tylko głową.  Szatyn od razu rozpiął spodnie, ujął Jerrego w dłoń i spojrzał na mnie. Pochyliłam się nad nim i powoli wzięłam penisa do ust.
- O kurwa! - sapnął Justin.
Objęłam go u podstawy, i za każdym razem gdy brałam go głębiej w usta, przesuwałam ręką w górę, gdy go wyjmowałam, przesuwałam dłonią w dół.
- Jeszcze chwila, kicia - szepnął.
Wyjęłam go na chwilę z ust i zaczerpnęłam powietrza, główkę penisa objęłam językiem i delikatnie ją ssałam.
- Weź go do buzi, proszę - jęknął.
Powoli zaczęłam go wsuwać do buzi, odsłoniłam zęby, przez co delikatnie drażniłam wrażliwą skórę penisa.
- Kuuurwa! - krzyknął
Znowu zasłoniłam zęby wargami i w tym momencie Justin doszedł, a ja przyjęłam wszystko co mi oddał. Wyssałam go do czysta i usiadłam na swoim miejscu, ocierając napuchnięte usta.
Chłopak zapiął spodnie, po czym delikatnie musnął dłonią mój policzek.
- Jesteś cudowna - szepnął.
Nie odezwałam się tylko spojrzałam w okno. Nikt się już nie odzywał. Po niespełna piętnastu minutach byliśmy już pod moim domem.
- Będę po Ciebie o 20 - uśmiechnął się do mnie.
- Cześć. - rzuciłam i wyszłam z auta.
- Lola! - krzyknął i słyszałam jak wysiada z samochodu.
Dalej szłam przed siebie. Jeszcze kilka kroków i da Ci spokój!
- Wołam Cię! - warknął i szarpnął mnie za łokieć.
- Co? - syknęłam.
- Co Ci jest? - spytał i próbował coś wyczytać z moich oczu.
- Nic - starałam się unikać jego wzroku.
- Mów o co chodzi! - mocniej ścisnął moją rękę.
- Puść mnie, to boli! - pisnęłam.
- Powiedz o co chodzi
- Justin! To boli! - jęknęłam i zaczęłam się wiercić.
- Mów!
- Od kiedy jesteś tak agresywny? - krzyknęłam, a w moich oczach pojawiły się łzy.
Kiedy chłopak je dostrzegł poluźnił uścisk i złapał mnie w talii.
- O co chodzi? - szepnął.
- Sprawiłeś, że poczułam się ja dziwka! O to Ci chodziło!?
- Co? - spojrzał na mnie z niedowierzaniem.
- Właśnie to! Każesz, obciągnąć sobie w samochodzie, jak ostatniej dziwce, a później jak gdyby nigdy nic...odwozisz mnie do domu.
- Nie, skarbie! Nie chciałem, żebyś się tak poczuła - mocno mnie do siebie przytulił.
- Ale sprawiłeś, że się tak poczułam - wyszlochałam.
- Przepraszam - szepnął i pocałował mnie w głowę.
- Lola? - usłyszałam Maxa.
Oderwałam głowę od szatyna i spojrzałam na brata.
- W porządku? - spytał.
- T-tak - otarłam łzy.
- Rozstajecie się? - spytał.
- Nie, głupku! - zaśmiałam się.
- Mama na was patrzy
- Co? Gdzie? - zaczęłam się rozglądać i Justin też, aż dostrzegłam ją w oknie za firanką.
Pomachałam jej, na co ta niepewnie się uśmiechnęła.
- Boże - westchnęłam.
- W porządku już? - spytał.
- Tak - uśmiechnęła się lekko. - Pójdę już - szepnęłam.
- Będę o 20 - przypomniał i cmoknął mnie w usta.
Weszłam do domu i od razu podeszła do mnie mama.
- Och, cześć. Gdzie poszedł Max? - uśmiechnęłam się do kobiety.
- Skarbie, co się stało? - spytała.
- Nic, po prostu...się pokłóciliśmy - wzruszyłam ramionami.
- To nie wyglądało na zwykła kłótnię. Czy Justin Cię skrzywdził? - spojrzała na mnie badawczo.
- Co?! Nie! - krzyknęłam.
- Na pewno?
- Tak! Mamo! Justin to porządny chłopak! Nigdy mi nic nie zrobił.
Oprócz tego, że dostałam od niego w twarz w kasynie.
- No dobrze - przewróciła oczami. - O której jedziecie? - spytała.
- O 20 przyjedzie Justin - poinformowałam kobietę.
- Dobrze, zaraz Ci zrobię coś do jedzenia na podróż
- Dzięki - cmoknęłam ją w policzek.

Justin tak jak mówił, przyjechał o 20.
- Mamo! Justin jest! - pisnęłam i zbiegłam szybko na dół.
Otworzyłam drzwi i zaprosiłam szatyna do środka.
- Już idę! - krzyknęła i zaraz pojawiła się przy nas.
- Tu masz jedzenie i picie na drogę - wręczyła mi siatkę z jedzeniem.
- Mhm - kiwnęłam głową.
- Proszę, uważajcie na siebie - złapała mnie za policzki. - Dzwoń o każdej porze dnia i nocy, kochanie.
- Dobrze, mamo - zaśmiałam się.
- Justin, masz przywieźć Lolę całą i zdrową - zwróciła się do chłopaka.
- Tak jest, proszę pani - puścił mi oczko.
- Myślcie co robicie, nie chcę być jeszcze babcią - westchnęła,
- Mamo! - krzyknęłam i poczułam jak cała robię się czerwona.
- Skarbie, ja też kiedyś byłam w twoim wieku - uśmiechnęła się.
- Um...my już pójdziemy - zagryzłam dolną wargę.
- Uważajcie na Siebie - uściskała nas.
Justin wziął moje torby i skierowaliśmy się do samochodu.
- Skąd je wytrzasnąłeś? - spytałam patrząc na duże auto.
- Pożyczyłem od kolegi - zaśmiał się i wsadził do bagażnika moje torby.
- Cześć! - przywitałam się ze wszystkim, kiedy już ruszyliśmy.
- To jedziemy w końcu! - pisnęła podekscytowana Taylor.
- Kim...-zaczęłam.
- Hm?
- Wiesz...bo trochę pamiętam z tej imprezy - wszyscy w aucie wybuchnęli śmiechem.- Cicho bądźcie -syknęłam.
- Mhm..?
- Kim był ten chłopak..co cały czas z nim byłaś. - uniosłam jedną brew w górę.
- Oumm..- zagryzła dolną wargę.
- Kim? - warknęła Taylor
- No...to był...Jason - uśmiechnęła się nieśmiało.
- O kurwa! - krzyknęła Taylor.- Pieprzyłaś się z nim!
- CO?! - spojrzałam na nią w zaszokowaniu.
Wszyscy poczuliśmy szarpniecie.
- Justin! Patrz na drogę - warknęłam.
- Przepraszam - zaśmiał się.
- Kim?! Czy to coś poważnego? - spojrzałam na nią.
- Um...- skrzywiła się.- Nie wiem...-westchnęła.
- Boże! Przeleciałaś faceta i nie wiesz czy to coś poważnego? - warknęła Tay. - Nie tak Cię wychowałam!
- Nie wychowałaś mnie kretynko! - parsknęła śmiechem Kim.
- Dobra...dziewczyny, to jej sprawa - odezwał się Kyle
- Zamknij się Kyle! - syknęła Tay.
- Dobra...sory - zaśmiał się.
- Nie mamy tu nic do gadania - szepnął Justin
- Słyszałam! - krzyknęłam.
- Kocham Cię! - spojrzał na mnie w lusterku.
Pokręciłam głową i dalej wyciągałyśmy informacje z Kim.
- Wstawać księżniczki! - ktoś krzyknął.
Lekko uchyliłam powieki i dostrzegłam Justina.
- Śpij - cmoknął mnie w czoło.
Założyłam mu rękę na szyi i zamknęłam z powrotem oczy.
- Dlaczego nie możesz mnie zanieść jak Justin Lole?! - warknęła Tay.
- Nie marudź, bierz przykład z Kim i idź do domu - zaśmiał się Kyle.
- Kocham Cię - szepnęłam do szatyna.
- Ja Ciebie też - uśmiechnął się i na chwilę postawił mnie na ziemi.
Otworzył drzwi i z powrotem mnie podniósł.
- Justin, proszę spraw by Kyle był jak ty - zaśmiała się blondynka idąc za nami.
- Sory piękna, z nim się nie da już nic zrobić - szepnął.
Po chwili poczułam pod sobą miękki materac. Mocno przytuliłam do siebie poduszkę.
- Jus...chodź - mruknęłam.
- Później, muszę wszystko posprawdzać. - powiedział i zaraz usłyszałam dźwięk zamykanych drzwi.
Westchnęłam i dalej spałam.

*Justin*

- Jak tu się włącza światło? - warknęła Kim, szukając włącznika. 

Wziąłem pilota ze stołu. 

- Tym pilotem wszystko włączysz - zaśmiałem się, - albo pstryczkiem przy drzwiach wejściowych. - oznajmiłem

- Och! -westchnęła zaspana Tay.

- Idźcie spać, na górze są pokoje przygotowane. 

- Tak. Kyle! Idziemy spać! - ziewnęła blondynka

- Ja też idę - mruknęła Kim i poszła na górę. 

Rozpaliłem w kominku, i poszedłem również na górę do Loli. Otworzyłem ostrożnie drzwi i wszedłem do pokoju. Uśmiechnąłem się widząc ją śpiącą. Podszedłem do dziewczyny i delikatnie zacząłem ją rozbierać. 

- Co robisz? - mruknęła 

- Będzie Ci wygodniej bez ubrań - uśmiechnąłem się i zacząłem rozpinać jej spodnie. 

- Każdy sposób jest dobry, żeby zobaczyć mnie w bieliźnie - zaśmiała się. 

Zdjąłem jej spodnie i w końcu została w samej bieliźnie. 

- Masz racje - oblizałem usta. - Każdy sposób jest dobry. 

Ściągnąłem przez głowę bluzkę, a następnie zdjąłem spodnie. Położyłem się obok Loli, mocno ją do siebie tuląc i cmoknąłem ją w ramie. 

- Jus, dusisz mnie - szepnęła. 

- Przepraszam - poluźniłem uścisk. 

Przykryłem nas kocem i zamknąłem oczy. 

OGÓLNIE, TO PODOBA MI SIĘ TEN ROZDZIAŁ. CHCIAŁAM WAM PODZIĘKOWAĆ ZA KOMENTARZE POD POPRZEDNIMI ROZDZIAŁAMI I NA DRUGIM BLOGU, A TERAZ WAŻNE! WE WTOREK WYJEŻDŻAM NA CAŁE WOLNE ;< W DRUGIM DOMU NIE MAM KOMPUTERA, POSTARAM SIĘ PISAĆ ROZDZIAŁY NA TEL. ALBO PRZYJADĘ NA KILKA DNI DO DOMU, JAK MAMA SIĘ ZGODZI. JUŻ Z NIĄ O TYM ROZMAWIAŁAM, BO I TAK CHCIAŁAM WRÓCIĆ, NA OGNISKA. WIĘC SĄ SZANSE. ALE ROZDZIAŁ NA PEWNO NIE POJAWI SIĘ ZA DWA - 3 DNI.  ZOSTAWIAM WAM MOJE GG: 1245543. PISZCIE, ALBO ASK. DO NN. 

JESZCZE JEDNO! DO KOMENTARZA POD POPRZEDNIM ROZDZIAŁEM ''Powinnaś pisać dla nas dla tej 19. A nie czekać na więcej osób..-,-''NIE CZEKAM NA ILOŚĆ KOMENTARZY! ROZDZIAŁ ZACZYNAM OD RAZU PO DODANIU POPRZEDNIEGO! ALE JA NIE JESTEM MASZYNĄ! MAM TEŻ SWOJE ŻYCIE I PRZEDE WSZYSTKIM SZKOŁĘ! NIEKTÓRE ROZDZIAŁY ZAJMUJĄ MI TYDZIEŃ - DWA, A NIEKTÓRE TRZY DNI. ZALEŻY, CZY MAM O CZYM PISAĆ I CZY MAM CZAS. :*