ROZDZIAŁ 47

Ugryzłam go w wargę, na co od razu oderwał ode mnie usta.

- Co jest, kurwa? - syknął dotykając rozciętej wargi. 

- Jestem na Ciebie zła i nie będziemy się kochać, więc mnie wypuść - syknęłam. 

- O co jesteś zła? - Oblizał wargę. 

- Spójrz co robisz! Planujesz jakieś chore rzeczy, żeby tylko dobrać mi się do majtek. Teraz trzymasz mnie tu i znowu chcesz mnie przelecieć! Do cholery jasnej! Gdzie pojawił się stary i słodki Justin, który nie myśli tylko o seksie? - syknęłam, a w kącikach moich oczu zebrały się łzy. 

- Może po prostu dorósł - szepnął. - Ale Ty najwyraźniej stoisz w miejscu. Niewinna Lola, która czeka na słodkiego i romantycznego chłopaka - zakpił. 

- Jesteś dupkiem - powiedziałam gorzko i kopnęłam go z kolanka w krocze, po czym wstałam. - W tej chwili spieprzyłeś mi cały wyjazd. Żałuję, że tu przyjechałam - szepnęłam i wyszłam.  

- Lola! Zaczekaj, przepraszam. To nie miało tak zabrzmieć - wyszedł zaraz za mną. 

- A jak? Po prostu w końcu powiedziałeś to co o mnie myślisz - krzyknęłam i zeszłam po schodach na dół. 

Wszyscy spojrzeli na nas zdziwieni. 

- Kim, znajdź mi jakiś motel - westchnęłam. 

- Kim, nic nie szukaj. Nigdzie się nie wybierasz - warknął Justin i pociągnął mnie za nadgarstek tak mocno, że od razu się do niego odwróciłam. 

- Pogarszasz tylko sytuację - starałam się mówić spokojnie. 

- Co się dzieje? - wtrąciła się Taylor. 

- Nie wtrącaj się - krzyknął Justin. 

- Lola? - podeszła do mnie. 

- Kyle! Trzymaj ją przy sobie, bo teraz nie ręczę za siebie - syknął. 

- Stary, wyluuuj - odezwał się Kyle, marszcząc brwi. 

- Znalazłam - krzyknęła Kim.

- Zadzwoń mi teraz po taksówkę - odwróciłam się do dziewczyny. 

- Mhm - kiwnęła głową i odeszła, w cichsze miejsce. 

- Nigdzie nie jedziesz! - wycedził przez zaciśnięte zęby i wzmocnił uścisk na moim nadgarstku, na co od razu się skuliłam. 

- Ała, Justin! To boli - zaskomlałam. 

- Justin, puść ją - ostrzegł Kyle. 

- Spieprzajcie! To sprawa między mną, a nią. - krzyknął.

- Co się z Tobą dzieje? - wrzasnęłam na całe gardło. 

- Chyba, Co z Tobą się dzieje! 

- Puść moją rękę - szepnęłam. Za każdym razem kiedy krzyczał, jego uścisk się wzmacniał. 

- Puść ją w tej chwili, albo będę musiał Ci pomóc - przybliżył się Kyle.

- Justin, proszę. Puść mnie - łzy zaczęły cieknąć po moich policzkach. 

- Nie będę bezczynnie stał i patrzył, jaką ją, kurwa krzywdzisz - warknął Kyle i mocno popchnął Justin. 

Szybko złapałam za piekący nadgarstek. 

- Lola, skarbie. Wszystko w porządku? - podeszła do mnie Taylor, a zaraz za nią Kim.

Pokiwałam przecząco głową.

- Zabierzcie mnie stąd - wyszlochałam. 

- Lola! Nigdzie nie wyjeżdżaj! - krzyknął Justin, przyparty do ściany przez Kyle'a. 

- LOL, idź się spakuj - spojrzał na mnie Kyle. - Wy dziewczyny też. Ja zostanę z Justinem. 

- Nikt się stąd nigdzie nie wybiera! - krzyknął Justin, starając się odepchnąć chłopaka. .

- Nie pogarszaj sytuacji! - warknęła Taylor. 

- Chodź - szepnęła Kim i poszłyśmy na górę. Wszystkie byłyśmy na razie w mojej i Justina sypialni. 

Otworzyłam szafę, wyjęłam czarną torbę i zaczęłam wszystko pakować, bez jakiegokolwiek składania. Pociągnęłam nosem i upadłam przed torbą, zanosząc się płaczem. 

- Nie wiem co się z nim dzieje - wydukałam, chowając twarz w dłoniach. 

- Shh...teraz się pakuj- ponagliła mnie Taylor, pomagając mi wkładać ubrania do torby. 

Otarłam mokre policzki i kontynuowałam pakowanie, wtedy do pokoju nieoczekiwanie wpadł Justin. 

- Lola, kochanie. Przepraszam - spojrzał mi prosto w oczy. - Nie chciałem, przepraszam. Nie wyjeżdżaj - powoli do mnie szedł. 

- Justin, odejdź - warknęła Kim.

Do pokoju wszedł jeszcze Kyle.

- Shawty, proszę, zostań - stanął w miejscu i patrzył mi prosto w oczy. 

Albo mi się zdawało, albo jego oczy były zaszklone. Faktycznie żałuje?

- Lola pakuj się - z zamyśleń wyrwała mnie blondynka. 

Wróciłam do pakowania, starając się nie zwracać uwagi na Justina. 

- Bieber, chodź. - usłyszałam Kyle'a

- LOL, proszę, nie zostawiaj mnie - jęknął. - Jeśli mnie kochasz...nie rób tego. 

Natychmiast się wyprostowałam. 

- Nie mów tak, dobrze wiesz, że Cię kocham -wskazałam na niego palcem, a oczy znowu zaszły mi łzami. - ale potrzebna nam jest przerwa. Jutro z rana wracam do domu. - szepnęłam. 

- Proszę, nie rób tego. Kochanie - upadł na kolana i spuścił głowę. 

Szybko do niego podbiegłam i go przytuliłam. 

- Nie zostawiam Cię - szepnęłam. 

- Kocham Cię, Lola, Kocham Cię - delikatnie mnie objął. 

- Zostawcie nas na chwilę - szepnęłam do wszystkich. 

- Jesteś tego pewna? - spytała Kim. 

- Tak 

Wszyscy wyszli i zamknęli za sobą drzwi. 

- Przepraszam - szepnął i wtulił się w moją szyję. - Nie wyjeżdżaj. Nie zostawiaj mnie. 

- Nie zostawiam Cię - pocałowałam go w głowę. - Ale musimy sobie zrobić przerwę. - westchnęłam i wplotłam palce w jego włosy. 

- Przepraszam. Wcale nie miałem tego na myśli, co powiedziałem. Kocham Cię taką jaka jesteś.

- Nie utrudniaj mi tego - łzy na nowo płynęły po moich policzkach. 

Justin podniósł głowę i spojrzał mi w oczy, on też płakał, przez co serce jeszcze mocniej mnie zabolało.

- Kocham Cię - jęknął. 

- Ja też Cię kocham - złączyłam nasze usta.
- Nie dam rady bez Ciebie - szepnął gorzko.
- Justin, nie rozstajemy się - przeczesałam mu włosy.

Szatyn mocniej mnie przytulił i pogłębił pocałunek. Kiedy już zabrakło nam tlenu, oderwaliśmy się od siebie, ciężko dysząc. Kciukami starłam łzy z policzków Justina. 

- Kocham Cię. Niezależnie od wszystkiego. Zawsze będę Cię kochała. Nie rozstajemy się, robimy sobie przerwę - ostatni raz pocałowałam go w usta i wstałam. Wzięłam torbę i wyszłam, zostawiając Justina na podłodze. 

Kiedy zamknęłam drzwi, rozpłakałam się na dobre. Nie mogłam tego kontrolować, po prostu wszystko we mnie puściło. Szybko zbiegłam na dół, a za mną dziewczyny, już spakowane. Wyszłyśmy na zewnątrz, gdzie czekała już na nas taksówka. Wsiadłam jako pierwsza i skuliłam się w kłębek, głośno płacząc.
- Shhh...- uciszała mnie Kim.
- O co poszło? - spytała Taylor.
- Pogadamy o tym jak będziemy na miejscu - powiedziała brunetka, pocierając moje plecy
- Dokąd panienki? - spytał mężczyzna.
Kim  podała mu nazwę hotelu i zaraz ruszyliśmy

*Justin*

Siedziałem na podłodze i patrzyłem tępo w podłogę. Właśnie straciłem wszystko na czym mi zależało, przez moją głupotę. Jestem idiotą, że pozwoliłem jej odejść. 

- Justin - do pokoju wszedł niepewnie Kyle.

- Hm? - pociągnąłem nosem i wstałem. 

- Nie rozstajecie się. Lola za bardzo Cię kocha, ale długo tak nie wytrzyma, jeśli nadal będziesz dla niej takim dupkiem - westchnął. 

- Co ja mam teraz zrobić? - jęknąłem.
- Nie wiem, czekaj. Daj jej trochę czasu.
- Nie może mnie zostawić - usiadłem na łóżku
- Idioto! - warknął Kyle, podchodząc do mnie. - Ona Cię nie zostawia! Za bardzo Cię kocha, dupku! Ale przestań ją krzywdzić, bo sama też długo tego nie wytrzyma. Dzisiaj nic już nie wskórasz. Do jutra. - powiedział i szedł w kierunku drzwi.
- Kyle
- tak? - spojrzał na mnie.
- Dzięki, że wiesz...pomogłeś mi się ogarnąć i zostałeś ze mną - westchnąłem.
- Jestem twoim przyjacielem - zaśmiał się i wyszedł.
Opadłem plecami na łóżko i przetarłem twarz dłońmi.
- Kurwa, kurwa, kurwa! Jestem idiotą! - zacząłem się miotać na łóżku.

*Lola*

Całą noc przepłakałam. Nie wytrzymuję już tego, jakim cholernym dupkiem, stał się Justin. Kocham go, Kocham go cholernie mocno i to boli, a jeszcze bardziej boli to, że go nie poznaję. 

Obudziłam się z potwornym bólem głowy. Powoli wstałam i poszłam do łazienki, spojrzałam w lusterko i od razu spuściłam wzrok. Popuchnięte oczy, zaczerwieniony nos, rozczochrane włosy. Z powrotem wróciłam do pokoju i wzięłam swoją torbę. Wyjęłam z niej szczoteczkę do zębów, żel pod prysznic, szampon do włosów, szczotkę i czystą bieliznę, po czym wróciłam do łazienki. Wzięłam odprężający prysznic, następnie doprowadziłam się do porządku i ubrana w bieliznę poszłam do pokoju. Usiadłam na łóżku i znowu zaczęłam płakać. Skuliłam się i ryczałam jak głupia. Zaczynam się go bać. Justin stał się przerażający. Boję się, że go stracę. Po prostu się boję.
W końcu się uspokoiłam, otarłam mokre policzki i podeszłam do torby, wyciągając z niej rzeczy.
Kiedy byłam już ubrana, napisałam do dziewczyn, że mogą już wpaść. Tak, wzięłyśmy osobne pokoju. Chciałam pobyć sama, przemyśleć to wszystko, a w szczególności, żałośnie się wypłakać. Po chwili w pokoju były już dziewczyny, a ich twarze malowało przejęcie. Martwiły się o mnie. Usiadły po obu moich stronach i mocno objęły.
- Będzie dobrze - szepnęła Kim, uśmiechając się.
- Oczywiście, zawsze jest dobrze - poparła ją blondynka
Lekko się uśmiechnęłam.
- Dzięki - szepnęłam.
- Och, kochanie. Nie masz za co dziękować. Pamiętaj, że zawsze możesz na nas liczyć - odezwała się Taylor.
- Wystarczy tych czułości - zaśmiała się Kim - Wracamy do domu? - spytała.
- Nie chcę wam psuć wyjazdu - szepnęłam, bawiąc się palcami.
- Wcale nam go nie psujesz - uśmiechnęła się Kim.
- Więc...Justin ma spędzić cały tydzień sam z Kyle'em? - parsknęłam śmiechem.
- Masz rację - zaśmiała się Tay. - Musimy im w końcu powiedzieć, że ukartowałyśmy ich nockę - wybuchła śmiechem.
Również zaczęłam się śmiać, po czym mój śmiech zmienił się w płacz.
- Shh...Lola, proszę, nie płacz - przytuliła mnie Kim.
- Ja go kocham - wydukałam, ścierając łzy.
- Wiem, kochanie - pogłaskała mnie po głowie.
- LOL, wszystko będzie dobrze. Tylko od siebie trochę odpoczniecie. Ten dupek musi wiedzieć, jakie ma szczęście, że ma Ciebie. - powiedziała Taylor.
- Tay ma rację - uśmiechnęła się Kim, odciągając mnie od siebie.
Pociągnęłam nosem niezdarnie nosem i uśmiechnęłam się blado.
- Zadzwonię do Kyle'a, że wracamy. Oni też pewnie za kilka dni wrócą. - uśmiechnęła się Tay.
- Nie. Taylor, Ty zostań z nimi, wrócę z Kim, a Ty spędzisz czas ze swoim chłopakiem - powiedziałam.
- Och, Lola - westchnęła.
- Nie, proszę. Zostań, ja wrócę tylko z Kim.
- Tak, Lola ma rację - odezwała się Kim
- Lola, nie chcę Cię zostawiać - złapała mnie za dłoń.
- Nie zostawiasz. Będę z Kim. - uśmiechnęłam się.
- Okej, w porządku - zagryzła wargę.
Uściskałam ją i cmoknęłam w policzek.
- Jak tam wrócę, to skopię Justinowi tyłek - warknęła.
- Nie! - zabroniłam.
- Tylko żartowałam - zachichotała. - Co nie oznacza, że mu się nie należy - spoważniała.
- Tak, Taylor ma rację - poparła ją Kim.
- Och, okej. Macie rację, ale to wciąż mój chłopak - zagryzłam dolną wargę. Teraz mówią 'mój chłopak' nie byłam tego taka pewna.
- Wyglądasz na zmęczoną - Kim odgarnęła mi kosmyk włosów.
- Nie spałam całą noc - szepnęłam.
- Dupek z niego - westchnęła, pocierając moje plecy.
- Ta. - mocno zagryzłam wargę, żeby znowu się nie rozpłakać.
- Zadzwonię po tatę, przyjedzie po nas - uśmiechnęła się Kim.
- Okej.
- To ja zadzwonię do Kyle'a, że do nich wracam. - uśmiechnęła się Kim, wyciągając telefon i odchodząc od nas.
Kim w tym czasie dzwoniła do taty. Wyjęłam telefon i wahałam się przed napisanie do Justina cokolwiek. Dosłownie, cokolwiek. Po chwili usiadły obok mnie obie i od razu schowałam telefon do kieszeni.

*Justin*

Leniwie uchyliłem powieki i zaraz cała rzeczywistość do mnie trafiła. Aż mi się wstawać odechciało. Przetarłem twarz dłońmi i przewróciłem się na drugi bok, gdzie leżała moja koszulka, w której spała Lola. Wziąłem ją do ręki i zaciągnąłem się jej zapachem. Zacisnąłem mocno szczękę i wstałem. Położyłem bluzkę na łóżku i poszedłem do łazienki. Po porannej toalecie zszedłem na dół, gdzie Kyle siedział przed telewizorem, zapychając się niezdrowym jedzeniem, popijając je piwem. 

- Cześć - mruknąłem. 

- Nie wyspałeś się? - spojrzał na mnie mrużąc oczy. 

- Nie mogłem zasnąć - zmierzwiłem dłonią mokre włosy. Przez całą noc biłem się z myślami, czy do niej napisać, albo zadzwonić.

- Och, biedactwo - wydął dolną wargę. 

- Pieprz się - syknąłem i poszedłem do kuchni po coś do jedzenia, ale okazało się, że nie miałem na nic ochoty. 

Usłyszałem jak Kyle gada z kimś przez telefon. To chyba była Talor. Coś się stało z Lolą? Szybko ruszyłem do niego do pokoju. 

- Kto dzwonił? - spytałem.

Kyle przewrócił oczami. 

- Co z Lolą? 

- Nic! Stary, wyluzuj - zaśmiał się. - To tylko Taylor, wraca tu. 

- A Lola? 

- Wraca z Kim do domu. 

Włożyłem dłonie w kieszenie spodni i usiadłem obok niego. 

- Muszę się zbierać. - westchnął. 

- Gdzie? - spojrzałem na niego zmieszany.

- Muszę po nią jechać. 

- Nie może przyjechać taksówką? 

- To moja dziewczyna - warknął. 

Też bym chciał to teraz powiedzieć. 

- E...mogę jechać z Tobą? - zagryzłem dolną wargę.

- Nie, to nie jest dobry pomysł. 

- Piłeś 

- Jestem trzeźwy.

- Wszyscy tak mówią - zakpiłem - a później kończą na cmentarzu. 

- Justin. Wiem, że za nią tęsknisz, ale ona wyjechała po to, żeby od Ciebie odpocząć - spojrzał na mnie.

- Muszę ją zobaczyć - szepnąłem. 

Pokręcił głową. 

- Stary! Im więcej dasz jej przestrzeni, tym szybciej zatęskni i wróci - wytłumaczył. 

- Musi wiedzieć, że o nią walczę. 

- Nie bądź babą! Ledwo wyjechała kilka godzin temu, a Ty już się mażesz - zaśmiał się. 

- No tak, bo Ty jesteś w szczęśliwym związku - warknąłem. - Nie wiesz jak to jest - spuściłem głowę. 

- Dobra, zamknij się już - parsknął. - Możesz ze mną pojechać, ale nie obiecuję, że ją zobaczysz, masz nie wysiadać z samochodu. Jedziesz tylko dlatego, że piłem. 

- Dzięki - uśmiechnąłem się lekko. 

Po chwili ruszyliśmy do samochodu. Usiadłem za kierownicą i uśmiechnąłem się sam do siebie, że zaraz prawdopodobnie ją zobaczę, może nawet wróci do mnie? Nie...to by było zbyt piękne. Pokręciłem głową i ruszyłem za wskazówkami GPS. Po niecałej godzinie byliśmy pod hotelem. Kyle od razu wyszedł i wszedł do środka, zaraz wrócił, a z nim Taylor i dziewczyny. Cholera. Lola wygląda jakby nie spała przynajmniej tydzień. Patrzyłem na nią z auta. Obiecałem Kyle'owi, że nie wysiądę z niego. Ewentualnie mogę popatrzyć. Lola chyba mnie nie widziała, cały czas gadała z Taylor, ale po chwili nasze spojrzenia się spotkały, przez chwilę na mnie patrzyła, po czym uciekła do środka. Kim szybko się pożegnała i pobiegła za nią. 

TO WSZYSTKO WASZA WINA! MIAŁO BYĆ INACZEJ! MIAŁ BYĆ SEKS, ALE JAK PRZECZYTAŁAM WASZE KOMENTARZE, OKAZAŁO SIĘ, ŻE WASZ POMYSŁ JEST LEPSZY. NO I MACIE DRAMĘ :(