ROZDZIAŁ 013

*Justin*

Otworzyłem szeroko oczy, kiedy dziewczyna wpiła się w moje usta. Tak! Ona mnie pocałowała! Zmarszczyłem brwi zdezorientowany, po czym zamknąłem oczy, wplotłem palce we włosy dziewczyny i pogłębiłem pocałunek. Uszczypnij mnie, bo to chyba jakiś pieprzony sen. Czułem na ustach jej słone łzy, mieszające się z jej smakiem. Połączenie? Poproszę o dokładkę tego deseru. Drugą rękę najpierw położyłem na jej plecach, dociskając mocniej do siebie, a po chwili zacząłem nią zjeżdżać coraz niżej, aż dotarłem do pośladków. O Boże, niebiańskie pośladki. Ścisnąłem go mocno i jęknąłem dziewczynie w usta. Poczułem jak Savannah kładzie dłonie na mojej klatce piersiowej, po czym zaczęła mnie odpychać. Co jest kurwa? Właśnie się budzę? Proszę, nie, nie. Zacisnąłem mocniej oczy, nie wymuszając dziewczyny z objęć. Brunetka mocno wbiła mi paznokcie w piersi i odepchnęła od siebie. 

- Cześć, Justin. - wydyszała, ocierając spuchnięte wargi. 

- Nie, Sav, czekaj. - wyciągnąłem rękę, żeby złapać dziewczynę, ale ta była już za drzwiami. 

Co zrobiłem nie tak? Kurwa. Wplotłem palce we włosy i pociągnęłam za ich końce, krzywiąc się z frustracji. Otworzyłem drzwi z rozmachem i zbiegłem po schodach. Nikogo nie było już przy stole, dzieciaki bawiły się na podłodze. Zmarszczyłem brwi i ruszyłem do przedpokoju.
- Dziękuję za kolację. - uśmiechnęła się szeroko pani McAllister. Spojrzałem na brunetkę stojącą za starszą kobietą, ale ta cały czas miała spuszczony wzrok.
- Musisz częściej wpadać z Savaną. - westchnęła mama, opierając się o bok taty.
- Postaramy się. - zaśmiała się kobieta. - Cóż, dobranoc. Jeszcze raz dziękujemy. - powiedziała.
- Dobranoc. - mruknęła Savannah, pierwsza wychodząc.
Zacisnąłem mocno szczękę i zwinąłem dłonie w pieści.
- Co się stało? - spytała natychmiast mama, widząc w jakim jestem stanie.
- Nic. - mruknąłem i wróciłem do siebie na górę.
Zrozumieć kobiety...

Powoli zacząłem się wybudzać. Wymacałem dłonią telefon i wyłączyłem budzik. Jak ja nienawidzę szkoły. Jęknąłem cicho, przecierając twarz dłońmi i wstałem. Odsłoniłem rolety, u Sashy są już odsłonięte, a po dziewczynie ani śladu. Pewnie biega. Hej, nie bierz mnie za podglądacza, czy zboczeńca! Po prostu...jej okno jest...dobra, jestem podglądaczem. Nie oceniaj mnie zbyt pochopnie! Wyobraź sobie, że masz ciało jak z okładki dosłownie na wprost Twojego okna. Nie kusiłoby Cię podglądanie? Właśnie! A ja mam naprzeciwko siebie Sashe Grey, albo Megan Fox.Cokolwiek. Jedna i druga jest chodzącą boginią. Odszedłem od okna i poszedłem do łazienki, gdzie wziąłem orzeźwiający prysznic. O tak, tego mi trzeba było.
Wytarłem ciało ręcznikiem, który później zawiązałem na biodrach i ruszyłem do pokoju. Włączyłem muzykę, tanecznym krokiem podszedłem do szafy i zacząłem wybierać ubrania na dzisiaj.
[...] - Mamo, wychodzę. - krzyknąłem, wkładając buty.
- A śniadanie? - kobieta szybko przyszła do przedpokoju.
- Kupię sobie w szkole.
- Justin, kupisz sobie pewnie jakąś cole i chrupki. Wiesz, że to niezdrowe.
- Mamo. - westchnąłem, zamykając na chwilę oczy.
- Kochanie, nie chcę, żebyś się niezdrowo odżywiał. Wiesz, że przez tą chemię zawartą w tym sztucznym jedzeniu, możesz zmienić swój kod DNA? Chcesz, żeby później Twoje dzieci chorowały na jakieś zmutowane choroby?
No i się zaczęło.
- Mamo, kupię sobie coś zdrowego.
- Obiecujesz?
- Tak. - westchnąłem ciężko. - A teraz wychodzę, bo się spóźnię. - ucałowałem kobietę w policzek i wyszedłem.
Mama ma świra na punkcie zdrowej żywności. Serio. Cały czas karmi nas zieleniną. Mam już tego dosyć. Jedyna chwila odetchnienia jest wtedy, gdy mama idzie do pracy i tata zamawia nam pizze. O tak! Nie żebym nie lubił jak mama jest w domu, czy jak gotuje, ale po prostu czasami mam ochotę zjeść coś niezdrowego. Każdy ma. Wyciągnąłem kluczyki z kieszeni i wsiadłem do samochodu, po chwili go odpalając. Ciekawe jak z Sashą. To znaczy...ciekaw jestem jak się zachowa po tym wszystkim. To ona mnie pocałowała. Chciała tego. Nie zdziwiłbym się, gdyby nie przyszła do szkoły i unikała mnie przez resztę swojego życia. Zaśmiałem się cicho pod nosem i wysiadłem z samochodu. Rozejrzałem się na boki w poszukiwaniu kogoś z naszej paczki, kiedy mój wzrok padł na Victorię. Kurwa. Nie patrz tam, nie patrz. Może Cię nie zauważyła. Idź prosto do szkoły.
- Justin! - pisnęła dziewczyna.
Przymknąłem na chwilę oczy po czym spojrzałem leniwie na dziewczynę.
- Victoria. - uśmiechnąłem się lekko.
- Walentynki już niedługo. - uśmiechnęła się, zagryzając seksownie wargę. - Może gdzieś..
- Może gdzieś wyjdziesz z Robinem? - puściłem jej oczko i odszedłem od dziewczyny. Suka. Pokręciłem głową i wszedłem do szkoły akurat kiedy zadzwonił dzwonek. Przywitałem się z kilkoma osobami i ruszyłem pod klasę od angielskiego.
- Siema. - skinąłem do Christiana.
- Siema. - ziewnął.
- Ciężka noc? Chloe? - zaśmiałem się.
- Wal się. - mruknął rozdrażniony. - Spałem u Sav. Oka nie zmrużyłem.  
Cholera, powiedziała mu coś? Chyba nie! Inaczej na wejściu dostałbym w morde.
- Co z nią? - spytałem, siadając w ławce.
- Stary, wiesz, że nie mogę z Tobą o tym rozmawiać. Ona mi ufa, a w jej przypadku to coś wielkiego. Nie mogę tego spieprzyć. - westchnął, siadając obok.
- Okej, rozumiem. - mruknąłem, kładąc zeszyt na ławce.
- Ma koszmary w nocy.
- Chodzi o jej chłopaka?
Chłopak spojrzał na mnie zaszokowany, marszcząc brwi. - Powiedziała Ci?
Skinąłem lekko głową. Małe kłamstewko nikomu nie zaszkodziło.
- Serio Ci powiedziała? - spytał ponownie, nie wierząc w to.
- Tak.
Chłopak podrapał się po brodzie myśląc nad czymś. - Dziwne.
- Jej babcia pozwala Ci nocować u niej? - spytałem, unosząc brew.
- Ta, zna mnie przecież od dziecka.
Hm, ciekawe czy mi też pozwoli u niej nocować.
Resztę lekcji po prostu siedzieliśmy i udawaliśmy, że słuchamy. Następna lekcja z Sav. Ciekawe czy jest w szkole. Wyszliśmy z klasy i ruszyliśmy pod klasę od matematyki. Dziewczyn na razie nigdzie nie widać. Jednak nie, jest Chloe.
- Cześć. - cmoknęła mnie w policzek i zaraz pocałowała Christiana.
- Jest Sav? - spytałem co wiązało się z dziwnymi spojrzeniami przyjaciół.
- Jest, poszła gdzieś z Danielem. - uśmiechnęła się.
Danielem, hm.
Niepotrzebnie ich zapoznawałem ze sobą. Nie myśl, że jestem zazdrosny. Po prostu nie lubię się dzielić, a jeśli wybiorę sobie cel, jest on już mój. Daniel po prostu może pokrzyżować mi drogi, a tego bym nie chciał. Weszliśmy wszyscy równo z dzwonkiem. Drzwi się zamknęły i akurat wbiegła uśmiechnięta Savannah i Daniel. Zacisnąłem mocno szczękę i usiadłem powoli w ławce. To dzięki mnie się tak wczoraj uśmiechała, a tu wystarczy, że frajer się pojawi i odbiera to co moje.
- Przepraszam za spóźnienie. - powiedziała niewinnie dziewczyna, siadając w ławce.
Cóż myślałem, że nie pojawi się dzisiaj w szkole. Punkt dla niej.

*Savannah* 

- Na dzisiaj koniec. - powiedziała nauczycielka, zakańczając tym samym nudną matematykę. Spakowałam książki do torebki i wyszłam z klasy. 

- Gdzie byłaś? - spytała natychmiast Chloe. 

Uśmiechnęłam się, zagryzając wargę i nie odezwałam sie. 

- Jezu, Ty się uśmiechasz! - zachichotała dziewczyna. - Mów co robiliście! - rozkazała żartobliwie. 

- Rozmawialiśmy. - wzruszyłam ramionami, idąc dalej. 

- Czy aby na pewno tylko rozmawialiście? - zaśmiała się, szturchając mnie w ramie. 

- Tak. - zarumieniłam się. - Miałaś rację, Daniel jest bardzo miły. - uśmiechnęłam się. - Zaprosił mnie do kina. 

- I? Boże, powiedz, że się zgodziłaś, albo Cię uduszę! - pisnęła, otwierając szeroko oczy. 

Zmarszczyłam brwi, zwijając usta do środka. - Nie chcę się na razie z nikim spotykać. - mruknęłam. - Daniel jest okej jako kolega. 

- W porządku, na Twoim miejscu też bym...

- Savannah? - usłyszałam za plecami męski zachrypnięty głos. Odwróciłam się w stronę chłopaka, przystając na chwilę. 

- Możemy pogadać? - spytał, wkładając ręce w kieszenie spodni. 

- O-okej, to ja będę z Christianem...gdzieś tam. - powiedziała Chloe, odchodząc od nas. 

- Tak? - spojrzałam wyczekująco na chłopaka. Momentalnie zrobiło mi się gorąco, a włoski na karku się zjeżyły. Dlaczego się tak czuję? Dlaczego on jest taki onieśmielający? 

- Dlaczego wczoraj uciekłaś? - spytał. 

Cholera, co mam mu powiedzieć?
Zagryzłam dolną wargę, spuszczając wzrok, myśląc nad jakimś sensownym wytłumaczeniu.
- ...z płaczem.
Rozejrzałam się na boki, szukając sama nie wiem czego, kiedy trafiłam wzrokiem na Victorię. Przygląda nam się.
- Możemy o tym porozmawiać po szkole? - spojrzałam chłopakowi w oczy. Jezu, czuję się pod jego wzrokiem jak małe skarcone dziecko.
- Wpadnij do mnie po lekcjach.
Może to jednak był zły pomysł.
- Okej. - mruknęłam.
- Mogę Cię odprowadzić pod klasę? - spytał, unosząc brew.
- Twoja dziewczyna zabija mnie wzrokiem, myślę, że to nie jest dobry pomysł. - zagryzłam mocno dolną wargę.
- To nigdy nie była moja dziewczyna. - zaśmiał się, obejmując mnie ramieniem. - I nigdy nie będzie.
Spuściłam głową i razem z chłopakiem doszliśmy pod klasę.
- Bieber, jak zwykle potrafisz ją znaleźć. - zaśmiał się jadowicie Christian.
- Christian. - upomniała go Chloe. - W piątek jest impreza u Ryana. - uśmiechnęła się szeroko brunetka.
Piątek? Walentynki?
- Tak, to są walentynki. - zachichotała dziewczyna, widząc zamyślony wyraz mojej twarzy.
- Wiemy i Savannah idzie ze mną. - powiedział Justin.
Co?
- Idę? - spojrzałam zaszokowana na chłopaka.
- Co? - spytali równocześnie Christian i Chloe.
- O, dzwonek. - uśmiechnął się chłopak i wszedł do klasy.
- Idziesz z Justinem na imprezę do Ryana? - spytała Chloe, marszcząc brwi.
- Własnie się o tym dowiedziałam. - sapnęłam, wchodząc do klasy. - Tu siedzi Ashton. - mruknęłam do szatyna, siadając obok niego.
- A widzisz go tu gdzieś? - zaśmiał się. - Spokojnie, zawsze się spóźnia.
- Więc..idę z Tobą na imprezę? - szepnęłam.
- Miałem Ci powiedzieć o niej, ale Chloe mnie wyprzedziła.
- Nawet mnie nie spytałeś.
- Bo Chloe..
- Nigdzie nie idę. - burknęłam.
- Gdybym Cię zapytał, zgodziłabyś się?
- Nie. - powiedziałam stanowczo, otwierając zeszyt.
- Właśnie. - fuknął. - Dlatego pójdziesz.
- Nie pójdę. - zmarszczyłam brwi.
- Chcesz, żebym Cię tam zaniósł? - zaśmiał się, patrząc na mnie.
- Nie zrobisz tego. - przewróciłam oczami.
- Chcesz się przekonać?
- Nie.
- Chodź na tą imprezę. Co Ci szkodzi. - westchnął, podpierając głowę rękoma.
- Nie lubię imprez, ostatnia źle się skończyła. - skrzywiłam się na wspomnienie poprzedniej wpadki na imprezie.
- Teraz będziesz ze mną, nic Ci się nie stanie.
Spojrzałam na chłopaka z uniesionymi brwiami.
- Będę z Tobą przez całą imprezę. - uśmiechnął się, zagryzając wargę.
- Justin, wiesz, że mnie nie zaliczysz? - szepnęłam, marszcząc brwi.
- Och, kto tu mówi o zaliczaniu. - zaśmiał się. - Jesteśmy przyjaciółmi. - puścił mi oczko.
- Tak?
- Tak.
- Cóż, dzięki, że mnie o tym poinformowałeś. Wiele nowych rzeczy się dzisiaj dowiedziałam. - pokiwałam głową z uznaniem.
- To jak, pójdziesz? Nie daj się prosić smutasie. - zaśmiał się.
Chwilę się zastanowiłam nad propozycją chłopaka. Może to nie jest zły pomysł?
- Muszę się uczyć. - uśmiechnęłam się sztucznie i zabrałam za przepisywanie z tablicy.
- Będę po Ciebie o dziewiątej, postaraj się ubrać coś....-chwilę się zamyślił, lustrując mnie. - Coś krótszego i młodzieżowego.
Skrzywiłam się, patrząc na chłopaka jak na idiotę. Co ma na myśli mówiąc ''coś krótszego i młodzieżowego?''
- Savannah, wyglądasz jak nauczycielka. - powiedział wolno, przymykając oczy, jakby ze współczuciem.
Zmarszczyłam brwi, wydymając wargi.
- Idź z Chloe na jakieś duże zakupy, przydadzą Ci się.
- Lubię swoje rzeczy. - mruknęłam.
- Są sztywne. - wzruszył ramionami.
- Pieprz się. - fuknęłam.
- O cholera, Sasha Grey przeklina, to jest gorące. - zaśmiał się, przykładając pięść do ust, żeby stłumić śmiech.
Przewróciłam oczami i resztę lekcji skupiłam się na tym co mówi nauczycielka.

- W końcu zdecydowałaś się zmienić szafę. - zachichotała Chloe.
- Faktycznie jest z nią aż tak źle? - spojrzałam na dziewczynę, zagryzając rurkę od napoju.
Dziewczyna uśmiechnęła się lekko i pokiwała głową.
Westchnęłam ciężko i zajęłam się napojem. Cóż, w Atlancie wszyscy się tak ubierali.
- Ale jest okej, teraz masz nowe rzeczy. - uśmiechnęła się szeroko dziewczyna. Widziałam w jej oczach, że chce o coś zapytać, ale chyba się boi.
- No śmiało. - przełknęłam ślinę i oparłam się wygodnie o krzesło. - Chcesz mnie o coś zapytać. - skrzyżowałam ręce na piersiach.
- Więc...-zagryzła dolną wargę. - idziesz z Justinem na imprezę?
- Jeszcze się nie zgodziłam. - zmarszczyłam brwi.
- Ale zgodzisz. Prędzej widziałabym Cię tam z Danielem. - uśmiechnęła się szelmowsko.
- Daj spokój. - zaśmiałam się lekko. - Mówiłam, że Daniel to tylko dobry kolega.
- A Justin to kto? - uniosła brew.
- Justin...też jest kolegą.
- Więc dlaczego idziesz na imprezę z nim, a nie z Danielem?
- Bo..Daniel mnie nie zaprosił. - wzruszyłam ramionami.
- A gdyby zaprosił, zgodziłabyś się?
- Możemy skończyć to przesłuchanie? - fuknęłam, wstając. - Obaj są moimi kolegami.
- Okej, przepraszam. - mruknęła skruszona, brunetka, również wstając.
Westchnęłam i wzięłam torby z zakupami z krzesła. - Możemy już wracać?
- Jasne.
Obie ruszyłyśmy do wyjścia. - Nie jesteś na mnie zła? - spytała.
- Nie. - uśmiechnęłam się, popychając drzwi.

Jeszcze raz. Dlaczego idę na tę imprezę? .... Właśnie. Serce cały czas wali mi jak młotem, a dłonie się pocą. Czuję, że robię błąd. Dlaczego idę na tą imprezę? ... Wciąż nie mam na to odpowiedzi. Nie, nie idę! To głupie.
Rzuciłam butami o podłogę i zaczęłam zdejmować sukienkę, kiedy usłyszałam wołanie babci. Kurwa, już jest. Boże! Nie chcę iść. Boję się! Nie, nie, nie.
Po chwili wszedł Justin.
- Nauczysz się kiedyś pukać - fuknęłam.
Chłopak zlustrował mnie wzrokiem, marszcząc brwi. - Cholera, gdzie pojawiła się grzeczna Savannah Grey? - zaśmiał się, zagryzając wargę.
- Nie idę. - wydęłam wargi, siadając na łóżku.
- Przecież jesteś już ubrana. - prychnął idąc w stronę rozrzuconych butów. Podniósł oba pantofle i przyklęknął przy mnie, zakładając mi je.
- Nie chcę iść. - westchnęłam, patrząc na chłopaka.
- Ten strój nie może się zmarnować. - zaśmiał się.
- To był zły pomysł, że się zgodziłam. - mruknęłam.
Chłopak wstał, stanął z boku i zapiął mi sukienkę. - Chodź. -westchnął.
Nadal patrzyłam przed siebie, nie ruszając się na krok.
- Cholera, nie masz stanika. - szepnął seksownie.
Szeroko otworzyłam oczy i przyłożyłam dłoń do piersi natychmiast wstając.
- Podoba mi się Twój dekolt. - uśmiechnął się, kiwając głową.
- Odwal się. - splunęłam, zasłaniając swój dekolt. - Wiedziałam, że to będzie błąd. Nigdzie nie jadę, sam idź.
- Mam Cię wziąć na ręce? - spytał, przewracając oczami.
- Nawet nie próbuj! - warknęłam, wystawiając wskazujący palec.
- Więc w tej chwili schodź na dół. Liczę do pięciu. - uśmiechnął się szelmowsko. - Raz....dwa...trzy...cztery...
Patrzyłam na niego z szeroko otwartymi oczami i kiedy nastąpiło 'pięć' wybiegłam z pokoju. Cholera, zapomniałam żakietu i torebki! Wróciłam się po schodach, kiedy trafiłam na chłopaka.
- Proszę. - zaśmiał się, podając mi rzeczy, po które chciałam się wrócić.
- Dzięki. - mruknęłam i zeszłam na dół. - Babciu, wrócę późno.
- Savannah, to niebezpieczne.
- Odwiozę ją. - powiedział Justin.
- W tym stanie co ostatnio? - spytała.
- Nie, proszę pani. Tym razem będę grzeczny. - uśmiechnął się.
- W razie czego dzwoń do mnie! - powiedziała stanowczo kobieta.
- Wiem babciu. - podeszłam do kobiety i ucałowałam ją w policzek. - Pa.
- Chyba nigdy mi tego nie zapomni. - zaśmiał się szatyn, prowadząc mnie do swojego auta.
- A dziwisz się jej.
- Hej. Ty też jesteś przeciwko mnie. - mruknął smutno, otwierając mi drzwi.
- Nie rozmawiajmy o tym.
- Jak chcesz. - westchnął i wsiadł do samochodu.
- W ogóle to po tym...rodzice pozwolili Ci iść na imprezę? - zmarszczyłam brwi.
- Powiedziałem, że idę z Tobą i będziesz mnie pilnowała. - uśmiechnął się, odpalając samochód.
- Więc dlatego mnie bierzesz na tą imprezę. - fuknęłam obrażona, zakładając ręce na piersiach.
- Nie! Wziąłem Cię, bo przyda Ci się trochę luzu.
- Że niby nie jestem wyluzowana? - spojrzałam ostro na chłopaka.
- Nie.
- Dupek.
- Lubię Twój cięty język. - uśmiechnął się.
Po chwili byliśmy już na miejscu. Szatyn otworzył mi drzwi, jak przystało na dżentelmena  razem ruszyliśmy do domu, z którego na odległość dudniła muzyka. Chłopak bez pukania wszedł do domu. On już tak chyba ma. Trzeba go nauczyć pukać! Albo zacznę zamykać się na zamek.
- Daj mi rękę, bo się zgubisz. - krzyknął do mnie.
Zmarszczyłam brwi, ale złapałam chłopaka za rękę i zaczęliśmy się przeciskać przez tłum. Pisnęłam, kiedy poczułam, jak ktoś uszczypnął mnie w tyłek. Odwróciłam się w tamtym kierunku, ale za mną był tłum ludzi, więc nie ma szans, żeby dowiedzieć się kto to był.
- Coś się stało? - krzyknął chłopak, wprowadzając mnie do kuchni.
Pokręciłam przecząco głową i oparłam dłonie o zimny blat.
- Napij się. - uśmiechnął się, puszczając mi oczko.
- Nie chcę. - pokręciłam głową.
- Masz. - westchnął, podsuwając mi pod nos kubek z piwem.
- Jedno! - zagryzłam wargę, pokazując na palcach jeden.
- Okej. - uśmiechnął się szeroko. Wzięłam kubek i upiłam łyk gorzkiego piwa. Ew.
Mówiłam, że jedno piwo? Teraz nie pamiętam już ile ich było. Zapaliłam jeszcze zioło z Ashtonem. Proszę, nie oceniaj mnie! To po prostu samo poszło! Nie kontrolowałam tego. Pamiętam, że tańczyłam z Chloe, później z innymi dziewczynami ze szkoły, później jeszcze z jakimiś chłopakami...teraz tańczę z Justinem. Alkohol dodaje mnóstwo odwagi. Odwróciłam się tyłem do chłopaka i zaczęłam się ocierać o niego tyłkiem, trzymając jego dłonie na swoich biodrach. Uśmiechnęłam się szeroko, czując na szyi jego miękkie usta.
- Pięknie pachniesz. - wyszeptał mi do ucha, po czym zagryzł jego płatek. Zachichotałam cicho, nadal ocierając się o wypukłe krocze chłopaka.
Szatyn złapał mnie za rękę i pociągnął gdzieś, po czym znaleźliśmy się na schodach, kierując się do jakiegoś wolnego pokoju.

TO CO? 100 KOMENTARZY?