ROZDZIAŁ 023

- Cześć Trey. - powiedziałam nieco speszona.
Co on tu robi? Serio, nie mógł wybrać lepszego momentu?
- Cześć. - uśmiechnął się szeroko. - Kiedy moja mama dowiedziała się, że Twoja babcia wychodzi ze szpitala, natychmiast zaczęła piec ciasto. - zaśmiał się niezręcznie. - Oto one. - podniósł do góry rękę, w której miał ciasto.
- Och. - pokiwałam głową. - Ale babcia wyjechała. - zagryzłam wargę.
- Wyjechała? Dopiero wyszła ze szpitala. - zmarszczył brwi, opuszczając rękę.
- Tak, tata załatwił jej jakieś sanatorium, odpocznie tam. - uśmiechnęłam się lekko.
- Hm, więc ciasto jest dla Ciebie. - zaśmiał się, wręczając mi siatkę z ciastem. - Jesteś teraz może zajęta? - spytał. - Na plaży jest ognisko.
- Ja uhm..
Próbowałam mu jakoś wytłumaczyć, że jestem zajęta, kiedy zauważyłam, że Trey unosi rękę i macha. Odwróciłam się, a za mną stał Justin, ubierał buty.
- Tak, Savannah jest teraz zajęta. - odpowiedział Justin.
- Dlaczego jesteś bez bluzki? - spojrzałam na niego zdezorientowana. Co on tu w ogóle robi.
- Bo tego chciałaś. - zaśmiał się, obejmując mnie w pasie.
- Justin, my tylko się uczyliśmy. - przewróciłam oczami, zdejmując jego rękę ze swojej tali. Co za dupek, ma zamiar pokazać kto tu jest alfą? Och, Trey zdecydowanie wygrywa.
- Dzisiaj nie bardzo mam ochotę na imprezę. - wzruszyłam niewinnie ramionami.
- W porządku. - zaśmiał się, patrząc na Justina.
- Ale może...w niedzielę? - zagryzłam dolną wargę.
- Niedziela? Mi pasuje! - odezwał się Justin, ponownie mnie obejmując w pasie.
- Justin! - fuknęłam. - Idź poszukaj swojej bluzki!
- Niedziela, może być. - zaśmiał się Trey. - Ogniska są codziennie. Więc do niedzieli. - puścił mi oczko. - Och i ciasto. - podał mi siatkę, w której znajdowało się ciasto.
- Dzięki.
- Na pewno będziemy! - krzyknął Justin, kiedy Trey wsiadał już do samochodu.
- Co z Tobą nie tak? - krzyknęłam, trzaskając drzwiami.
- Czas na rundę drugą. - uśmiechnął się szeroko, po czym złapał za moje nadgarstki i przygwoździł je do drzwi, żeby móc spokojnie wpić się w moje usta.
- Jesteś zazdrosny. - powiedziałam między pocałunkami.
- Nie jestem. - odpowiedział, natychmiast się ode mnie odsuwając.
- Jesteś! - prychnęłam, ocierając usta wierzchem dłoni .
- Jesteśmy przyjaciółmi, nie mogę być zazdrosny. - skrzywił się, kręcąc głową.
- Ale i tak jesteś. - zaśmiałam się, idąc do kuchni.
- O niego? Proszę Cię! - prychnął chłopak, idąc za mną. - To ja właśnie Cię całuję, więc to on może być zazdrosny. - wymruczał tuż przy moim uchu, kiedy przycisnął mnie do blatu kuchennego. - Jestem tylko cholernie napalony. - wychrypiał, chwytając między zęby płatek mojego ucha.
- Nie musiałeś schodzić na dół. - wydyszałam. - bez bluzki. - oblizałam suche usta i lekko poruszyłam biodrami, ponieważ blat wbijał mi się w kości, swoją drogą, w tyłek też mi się coś wbijało. - Uhm, Justin, jesteś zbyt blisko mnie, moja przestrzeń osobista została naruszona.
- Nie lubię rozmawiać o przestrzeni osobistej w ubraniach. - powiedział, obracając mnie do siebie przodem. - Musimy się tego pozbyć. - szepnął, łapiąc za brzegi mojej bluzki, które po chwili podwinął. Był w połowie zdejmowania ze mnie bluzki, kiedy drzwi się otworzyły i w progu stanął ojciec. Kurwa.
- Tato! - pisnęłam, natychmiast poprawiając swoją bluzkę.
Kurwa, kurwa, kurwa.
- Co Ty tutaj robisz?
- Nie przywitasz się? - spytał zdziwiony. Mam Cię przytulić po tym, jak zdradziłeś moją matkę?
Pokręciłam głową, łapiąc Justina za rękę i ruszyliśmy na górę.
- Savannah! - krzyknął z dołu.
Trzasnęłam drzwiami i zamknęłam je na klucz.
- Idziemy na plażę - mruknęłam, podchodząc do szafy, skąd wyjęłam ubrania.
- Sav, wszystko w porządku? - spytał.
- Tak. - pociągnęłam nosem. Zamrugałam kilka razy oczami, zdjęłam z siebie ubrania i założyłam nowe. - Gdzie jest Twoja bluzka? - spytałam, obracając się do chłopaka.
- Mam ją już na sobie. - zaśmiał się.
- Chcesz się przebrać?
- Nie muszę. - pokręcił głową. - Wciąż wyglądam jak Bóg seksu. - puścił mi oczko, po czym objął mocno i pocałował w czoło. - Na pewno chcesz tam iść?
- Tak. - uśmiechnęłam się lekko, odwzajemniając uścisk.
- Więc chodźmy. - szatyn mnie puścił i ruszył w kierunku drzwi.
- Nie, przez okno! - złapałam go za bluzkę i pociągnęłam do siebie.
- Savannah, zejdź na dół! - krzyknął z dołu ojciec. Jasne, już biegnę.
- Chodź! - szepnęłam i podeszłam do okna. Otworzyłam je i przeszłam przez nie. Postawiłam nogę na drzewie, kiedy poczułam dłonie na pośladkach.
- Justin, co robisz? - zmarszczyłam brwi.
- Asekuruję Cię! - wzruszył ramionami.
- Mnie, czy moje pośladki? - fuknęłam, strzepując jego ręce i przeszłam na drzewo.
- I to i to. - zaśmiał się, przechodząc za mną.
Po chwili obydwoje byliśmy już na moim podwórku.
- Masz kluczyki od auta? - spytałam, przeskakując przez swoje ogrodzenie, na teren Justina.
- Tak. Dlaczego się skradamy? - spytał szatyn, robiąc dokładnie to co ja.
- Ponieważ...mój ojciec może nas usłyszeć. - wytłumaczyłam, podchodząc do jego auta.
- I co nam zrobi? - zmarszczył brwi, odblokowując drzwi, po czym wsiadł do samochodu. - Zacznie nas gonić? - prychnął.
- Och, wiele rzeczy, które robię nie ma sensu, więc zamknij się i jedź, mam zamiar się dzisiaj upić. - mruknęłam, opierając się o drzwi.
- To nie jest dobry pomysł. - zaśmiał się, wyjeżdżając z podjazdu. - Nie umiesz pić.
- No i co. - wzruszyłam ramionami. - Chcę się po prostu wyluzować.
- Mogę Ci w tym pomóc. - powiedział seksownie, kładąc na chwilę dłoń na moim kolanie.
- Pieprz się Justin, chcę się upić, a Ty będziesz pilnował, by nic mi się nie stało.
- Ja? Dlaczego ja? - spytał zdezorientowany.
- Bo ja tak mówię. - wyciągnęłam telefon i wystukałam wiadomość do Treya, że jednak będę na ognisku.
- Piszesz do Treya? - spytał, nie spuszczając wzroku z drogi.
O co chodzi? Jest zazdrosny o Treya? Przecież nie jesteśmy parą. Chociaż, kiedy widziałam Justina wychodzącego z pokoju u Treya, poczułam lekkie ukłucie, ale hej! Oni definitywnie coś robili, a ja i Trey? Nawet się nie całowaliśmy, nawet nie byliśmy na randce. Zwolnij Justin.
- Nie lubisz go, prawda? - spojrzałam na niego, kiedy skończyłam pisać sms.
- Nic do niego nie mam. - wzruszył ramionami.
- Kłamiesz. - zmrużyłam oczy.
- Trey to kuzyn Davida. - przewrócił oczami, parkując auto.
- Dlaczego wcześniej mi nie powiedziałeś? - westchnęłam głośno, zaczesując włosy do tyłu. - Justin, o pewnych rzeczach musisz mi mówić!
- Sav, to i tak nic by nie zmieniło. - wysiadł z samochodu, zamykając za sobą drzwi.
- Skąd wiesz? - uniosłam brwi, zamykając za sobą drzwi.
- Bo jesteś uparta, cholernie uparta. - warknął, ruszając w stronę plaży.
- A Ty jesteś dupkiem! - krzyknęłam, idąc za nim.
- I dobrze. - odpowiedział obojętnie, idąc dalej.
- I nienawidzę Cię! - wrzasnęłam, wciąż za nim podążając.
- Savannah, przysięgam na Boga, że zaraz zatkam Ci czymś usta. - jęknął.
- Dupek. - szepnęłam do siebie, krzyżując ramiona.
- Słyszałem. - zaśmiał się.
W końcu doszliśmy na plaże, gdzie trwała impreza. Cholera, nie kupiliśmy alkoholu.
Rozejrzałam się po plaży w poszukiwaniu jakieś znajomej twarzy, jednak jak na złość nikogo nie znałam. Justin od razu się odnalazł w towarzystwie seksownej brunetki.
Przewróciłam oczami i usiadłam na piasku przodem do wody.
- Cześć - usłyszałam za sobą cichy i niepewny głos Christiana.
- Hej. - odwróciłam się w jego stronę, po czym wróciłam do poprzedniej pozycji.
- Co słychać? - zagadnął, siadając obok mnie.
- Mój ojciec przyjechał przed chwilą. - westchnęłam, patrząc w piasek.
- Rozmawialiście?
- Nie, wyszłam. - pokręciłam głową. - Co z Chloe?
- W porządku, stara się zmienić, wiesz...nie chce być już taka zazdrosna.
- To dobrze. - uśmiechnęłam się lekko.
- A co u Justina? - wyczułam w jego tonie coś innego, celowo nacisnął na JUSTIN. Jakby  mnie o coś oskarżał.
- Sam zobacz. - skinęłam głową, żeby zobaczył na imprezę, gdzie o Justina ocierała się brunetka.
- To Rita. - zaśmiał się. - Jest starsza od nas o 2 lata, ale zawsze miała słabość do Justina, Justin do niej też.
- Widać. - przewróciłam oczami.
- Wiem co Cię z nim łączy i nie podoba mi się to. - westchnął, spoglądając na mnie.
- Christian..
- Jestem Twoim przyjacielem, cóż od niedawna również bratem. - zaśmiał się gorzko. - Nigdy nie pozwoliłbym, żeby ktoś Cię skrzywdził. Zawsze starałem się Cię chronić. Wierz mi Sav, Justin Cię skrzywdzi.
- Jesteśmy tylko przyjaciółmi. - pokręciłam głową. - Nie ma jak mnie skrzywdzić.
- Okej, to zabrzmi ostro, ale w końcu musisz o tym wiedzieć. - nabrał powietrza do płuc, po czym zaczął. - Kiedy przyjechałaś, od razu wpadłaś Justinowi w oko, szukał okazji jak się do Ciebie dobrać, po czym wpadł na pomysł, że zostanie Twoim przyjacielem, a Ty jego zabawką do seksu. Tak Savannah, Justin to wcześniej zaplanował, zawsze dostaje to czego chce, jest mądry i wie jak postępować. Nie jest Twoim przyjacielem.
Patrzyłam na niego oniemiała, czułam, jakbym dostała właśnie pięścią w szczękę. Faktycznie, to było ostre.
- Nawet nie próbuj sobie wmówić, że kłamię. Sav, to jest Justin.
Zacisnęłam szczękę i spojrzałam na szatyna, który ty razem był przyssany do szyi swojej partnerki.
- Możesz sobie myśleć, że to Ty masz władze, ale mylisz się, to Justin jest królem w tej grze i właśnie przegrałaś.
- Dlaczego mi to powiedziałeś? - spytałam smutno. Co jeszcze musi się dzisiaj spieprzyć. To nie jest mój najlepszy dzień.
- Bo nie chcę, żeby Cię skrzywdził. Wystarczająco już przeszłaś.
- Ja...chciałam tylko zacząć od nowa. - wyszlochałam, wtulając się w blondyna.
- Sh, kochanie. - szepnął, mocno mnie tuląc. - To nic złego.
- Chciałam mieć kogoś...- wydukałam. - kto by mi pomógł.
- Zawsze masz mnie.
- Przepraszam. - zawyłam, chwytając go za rękę. - Że Cię porzuciłam.
- Nigdy się tak nie czułem. - zaśmiał się. - Widziałem jak Justin zawraca w głowach innym dziewczynom, nie jesteś jedyna.
- Jestem taka naiwna. - odsunęłam się od chłopaka i starłam łzy z policzków. - Głupia. - pokręciłam głową.
- Jesteś naiwna, na pewno nie głupia.
- Och, pocieszające. - zaśmiałam się przez łzy. - Miałam zamiar się dzisiaj upić. - westchnęłam, poprawiając włosy. - Ale płacz jest chyba bardziej odprężający, potrzebowałam tego. - pokiwałam głową, biorąc w dłoń odrobinę piasku. - Chyba wrócę do domu. Umówiłam się tu z Treyem, ale nigdzie go nie widzę.
- Odwiozę Cię. - zaproponował, wstając.
- Dzięki. - uśmiechnęłam się, również wstając.
- Pójdę powiedzieć Chloe, że zaraz wracam, możesz już iść na parking.
- Okej, - pokiwałam głową, otrzepując się z piasku i ruszyłam w stronę parkingu.  Kiedy odeszłam już kawałek od całego ogniska i tej imprezy, czułam, że ktoś za mną podąża. Kiedy się odwróciłam nikogo nie było, jednak kiedy spojrzałam przed siebie, wpadłam na kogoś.
- Witaj Grey. - powiedział chłodno David, mocno mnie trzymając. O kurwa. - Chyba musimy porozmawiać. - uśmiechnął się, ciągnąc mnie w stronę mini lasku.
- Nie mam o czym rozmawiać, puść mnie w tej chwili. - zaczęłam się szarpać.
- Pilnujcie, żeby nikt nam nie przeszkadzał. - krzyknął David pewnie do swoich kumpli.
- Puść mnie, albo zacznę krzyczeć!
- Krzycz ile chcesz, wszyscy są zajęci, kogo obchodzi nowa dziewczyna? - zaszydził.
Nabrałam powietrza w płuca i zaczęłam krzyczeć ile mogłam, aż poczułam ból w okolicy policzka.
- Nie wiesz z kim zadarłaś. - zakpił, rozrywając moją bluzkę.
- Zostaw mnie! - pisnęłam, czując napływające łzy i zaczęłam sie zakrywać rękoma. - Proszę.
- Teraz prosisz? - spytał smutnym tonem. - Żadna suka nie będzie mnie obrażała przed całą szkołą. - syknął.
Nikt nie będzie nazywał mnie suką. Podniosłam rękę i wycelowałam nią w policzek chłopaka.
- To nie było dobre posunięcie! - warknął, rzucając mnie na drzewo, które boleśnie wbiło mi się w plecy.
- David! Przestań! - zaszlochałam, osuwając się na ziemię.
- Skoro dałaś już Bieberowi, to dlaczego miałabyś nie dać mi i moim kolegom? Też chcemy się zabawić - uśmiechnął się, siadając na mnie,
- David! Nie musisz tego robić. - pociągnęłam nosem i zaczęłam machać rękoma, żeby go z siebie zrzucić.
- Zamknij się! - krzyknął, wymierzając mi kolejny cios w policzek.
- Savannah? - to Christian.
- Christian! - wrzasnęłam ile sił.
- Zamknij się! - szepnął  David, chwytając w dłonie moją szyję i mocno ściskając, odcinając tym samym dopływ powietrza.
- Savannah, gdzie jesteś? - krzyknął Trey.
Próbowałam krzyknąć, ale nie mogłam, moje gardło było coraz mocniej ściskane. Czułam tylko ciepłe łzy spływające z kącików oczu i ciepło rozchodzące się po cały ciele. Im więcej mrugałam, tym bardziej wszystko stawało się ciemniejsze.
David został ze mnie zrzucony, zauważyłam Treya i Christiana, jednak wciąż nie mogłam się poruszyć. Patrzyłam tylko jak Trey przytrzymuje Davida za gardło i coś do niego mówi, Christian przy mnie przykucnął i coś do mnie mówił, potrząsając mną, ale nic nie słyszałam. W końcu zamknęłam oczy i już ich nie otworzyłam, nie zobaczyłam Christiana.

Wszyscy komentują.