ROZDZIAŁ 030

W szkole ludzie dziwnie się na nas patrzyli. W pozytywnym znaczeniu. Witali się z nami, uśmiechali się do nas. Serio, wystarczy zostać lesbijką i stajesz się popularną na całą szkołę?
- Napaleni idioci. - splunęła Victoria, idąc obok mnie.
- Co? - spojrzałam na nią zdezorientowana, przerywając swoje przemyślenia.
- Wszyscy się ślinią na nasz widok. - powiedziała z obrzydzeniem, kręcąc przy tym głową. - Stałyśmy się popularne, bo rozeszło się, że jesteśmy lesbijkami i teraz wszyscy będą się nam podlizywać. - przewróciła oczami.
- Myślałam, że lubisz być popularna. - mruknęłam pod nosem.
- Nie lubię, to się stało nagle. Nie lubię fałszywych ludzi.
- Hejka Vi! - przywitały się dwie dziewczyny, stające nam na drodze.
- Hej China, Sierra. - przywitała się, całując obie dziewczyny w policzki. Rozejrzałam się dookoła, dostrzegając, że co drugi chłopak nas obserwował. TAK! WSZYSTKIE JESTEŚMY LESBIJKAMI! OCH, PATRZCIE TYLKO!
- Więc wy..dwie? - spytała China, pokazując na nas palcem.
- Tak. - pokiwała głową, patrząc poważnie na przyjaciółki. - Zakochałam się. - uśmiechnęła się lekko, po czym spojrzała na mnie czule, machając naszymi złączonymi dłońmi. Ew, to takie słodkie.
- W porządku Vi. - odezwała się Sierra, zarzucając włosami. - Ja to akceptuję i was wspieram. - chrząknęła, starając się uśmiechnąć, co jej nie wyszło.
Vi na chwilę puściła moja rękę i wystukała wiadomość na telefonie, po czym oba telefony dziewczyn zadzwoniły. Zdziwione spojrzały na siebie i zaraz w telefony.
Obie zapiszczały tuląc się i szybko od siebie odskoczyły, rozglądając się na boki. Czy okazywanie sobie przyjacielskich uczuć jest zabronione? Dzwoń na 111, bo właśnie została popełniona zbrodnia.
- Już się bałyśmy. - odetchnęła z ulgą China, poprawiając włosy. - Okej, do zobaczenia później. - Pa S. - pomachała do mnie i odeszła razem z Sierrą
- S? - zmarszczyłam brwi, krzywiąc się.
- Nie przejmuj się. - zaśmiała się, chwytając mnie za rękę.
- Co im napisałaś?
- Prawdę. - wzruszyła ramionami, przystając pod klasą.
- Savannah! - krzyknęła Chloe, machając do mnie.
- Idź. - uśmiechnęła się brunetka, puszczając mi oczko.
Odeszłam od Vi i przytuliłam Chlle, chcąc tak zostać. To wszystko jest teraz takie dezorientujące. Lesbijka? Serio? To chyba nie dla mnie.
- Jak się czujesz? - spytała zmartwiona, odsuwając mnie od siebie i patrząc na mnie uważnie.
- W porządku. - skłamałam, uśmiechając się do niej.
- Nie kłam Sav. Wyglądasz okropnie, Justin też. - pokręciła głową, ponownie mnie tuląc. - On tego nie chciał. - westchnęła, głaszcząc mnie po plecach. - Rozmawiałam z nim wczoraj. Odchodził od zmysłów, bo mu nie odpisywałaś. - zaśmiała się, kręcąc głową.
- Trochę za późno na martwienie się. Nie chcę mieć już z nim nic do czynienia. - mruknęłam, patrząc na swoje buty.
- Siemanko Sasha! - usłyszałam za plecami i mimowolnie się uśmiechnęłam.
Blondyn podszedł do mnie i mocno mnie przytulił. Pękłam. Zaczęłam po prostu płakać.
- Hej, Grey! - szepnął. - no co Ty. Nie możesz płakać. Jesteś za ładna. - zaśmiał się, a ja razem z nim.
- Hej, wszystko w porządku? - zagadnęła Victoria, stając przy Ashtonie.
- Tak. - warknęła Chloe, mierząc brunetkę groźnym spojrzeniem.
- W porządku. - pokiwałam głową, ocierając szybko łzy. - Chodźmy już do klasy.
- Jesteś tego pewna? - spytała Vi.
- Tak. - pokiwałam głową i ruszyłam do klasy. Francuski.
Usiadłam obok Chloe, a Victoria ze swoimi przyjaciółkami. Co chwilę ktoś się do mnie odwracał i uśmiechał głupio. Ktoś, mam na myśli płeć męską. To się robi popieprzone.
- Więc..-zaczęła Chloe, zwracając na siebie moją uwagę. - Ty i Vi? - uniosła brew, zagryzając wargę.
- Ona jest naprawdę fajna. - uśmiechnęłam się lekko. - Jest w porządku.
- Skoro tak mówisz. - wzruszyła ramionami, z powrotem patrząc na tablicę. Również chciałam to zrobić, jednak moją uwagę przykuł wibrujący telefon w piórniku. Szybko go wyciągnęłam, żeby nikt nie słyszał wibracji i odczytałam wiadomość.
Od:Bóg seksu ;*
Możemy porozmawiać na lunchu? Proszę.
Przewróciłam oczami i schowałam telefon do kieszeni. Trochę za późno na rozmowę Justin. Mówiąc, że nie chcę go widzieć, ani słyszeć, byłam szczera. Naprawdę, chciałabym, żeby zniknął. Żeby nie przypominał mi o porażce, jaką poniosłam. O wstydzie, z którym sie przez niego zmagam. Tak, wszyscy już wiedzą, że spałam z Justinem Bieberem. Przyjechałam tu, żeby odpocząć, przejść spokojnie rok, a tymczasem, jest jeszcze gorzej niż było w poprzedniej szkole. Gdyby ktoś mi powiedział, że tak będzie wyglądał mój rok szkolny, wyśmiałabym go. Chciałam być szarą uczennicą, do której nikt się nie przyczepia, a zostałam jedną z najpopularniejszych.
- Hej, Sav, dzwonek. - szturchnęła mnie Chloe.
Świetnie, przegapiłam całą lekcję, co równa się z tym, że mam zero notatek w zeszycie.
Posłałam dziewczynie lekki uśmiech i wyszłam z klasy.
- Justin! - wrzasnęła jakaś dziewczyna, podczas, gdy szatyn szedł przed siebie.
- Justin, stój! - z tłumu w końcu wyłoniła się drobna postać Niny. Blondynka podbiegła i złapała Biebera za ramię, zatrzymując go tym. - Nie słyszałeś jak Cię wołałam? - warknęła, zaciskając dłoń na bluzie chłopaka, jakby miał jej zaraz uciec.
- Słyszałem, dlatego szedłem. - zaśmiał się, patrząc z góry na dziewczynę.
- Nie sądzisz, że powinniśmy porozmawiać? Nie odbierasz moich telefonów, nie odpisujesz na sms. - zaczęła wymieniać.
Biedna Nina.
- Co się dzieje? - spytała Vi, stając obok mnie.
- Blond aniołek robi akcję Bieberowi. - parsknęła China, która stała po mojej drugiej stronie. - Och, chyba nie wie co ją zaraz czeka. - powiedziała, kręcąc głową.
- Daj spokój Nina, nie mamy o czym rozmawiać. To koniec, nie rób scen. - westchnął, patrząc znudzonym wzrokiem na dziewczynę, po czym odszedł.
- Stój do cholery! - wrzasnęła, a kilkoro uczniów przystało na ten nagły wybuch wściekłości. Dajcie mi popcorn, bo akcja dopiero się rozkręca.
- Jest taka żałosna. - westchnęła Sierra.
Poczułam lekkie ukłucie w żołądku. To kolejna zraniona dziewczyna, przez szkolną gwiazdę aka. Justina Biebera.
- Nina. - Justin odwrócił się do blondynki, więc stał do nas tyłem teraz, stali jednak na tyle blisko, że mogłyśmy usłyszeć każde ich słowo. - Daj spokój i wracaj na lekcje.
- Chodźcie. - odezwała się Victoria. - Nie ma na co patrzeć, dziewczyna już jest zniszczona. - westchnęła, kręcąc głową.
Wszystkie skinęłyśmy głowami i ruszyłyśmy za brunetką.
- To przez nią! - krzyknęła, wskazując na mnie palcem. - W czym ona jest lepsza ode mnie? Bo pozwoliła Ci ze sobą spać? - krzyknęła, patrząc prosto na mnie. - Bo prowadzi się ze szkolnymi dziwkami? - zaśmiała się, a z jej oczu zaczęły spływać łzy, mieszające się z tuszem do rzęs.
- Kogo nazywasz dziwką? - krzyknęła Victoria z zamiarem podejścia do blondynki, jednak w miarę szybko złapałam ją w pasie i przytrzymałam.
- Vi, daj spokój. To głupie, naiwne dziecko.
- Powinnyście się nazywać Teamem Dziwek. - krzyknęła. Czy ona wie do cholery jasnej co wygaduje? Czy jest na kwasie?
- Nina, ona nie ma z tym nic wspólnego. - Justin podszedł bliżej dziewczyny, kipiący z wściekłości. Mogę się założyć, że gdyby nie była dziewczyną, już dawno witałaby się z jego pięścią.
-Nie sądziłam, że wolisz takie byle co, od szanującej się dziewczyny. - splunęła, patrząc na mnie z pogardą.
- Savannah, chodź. - Chloe złapała mnie za rękę i wyciągnęła z tłumu. Nawet nie wiedziałam, że łzy spływają po moich policzkach. Te słowa naprawdę bolały, ale wiesz co? Ona ma rację. Jestem niczym.
- W porządku Chloe, ona ma rację. - powiedziałam, uśmiechając się lekko. - Nic mi nie jest. - pokręciłam głową, ścierając łzy z policzków.
- Savannah, przepraszam. - usłyszałam za plecami głos Justina, który ociekał smutkiem.
- Czy to nie jest przypadkiem damska toaletka? - natychmiast przybrałam maskę zimnej suki i odsunęłam się od brunetki.
- Chcę tylko porozmawiać. - szatyn zamknął za sobą drzwi i włożył dłonie w kieszenie spodni.
- I może jakiś szybki numerek? - zaśmiałam się, a łzy na nowo spłynęły po moich policzkach.
- To ja..będę na korytarzu. - odezwała się Chloe, posyłając mi przepraszające spojrzenie.
Pokręciłam głową, zakładając ręce na piersiach.
- Przepraszam. - szepnął Justin, kiedy Chloe w końcu wyszła. - Naprawdę, nie chciałem tego wcale mówić, byłem pijany.
- Podobno tacy ludzie są najszczersi. - uśmiechnęłam się krzywo.
- Nie ja.
- Nie cofniesz tego co powiedziałeś.
- To co mówiłaś wtedy..było prawdą? Że mnie kochasz? - spytał niepewnie, idąc powoli w moją stronę.
- Prawdą było, że chcę Cię widzieć, ani słyszeć. - wychrypiałam. Czułam, jak w moje serce ktoś ciągle wbijał gwoździe. To tak bardzo boli, a Ty nie jesteś w stanie nic na to poradzić. Kręcąc głową, przeszłam obojętnie obok chłopaka i wyszłam z ubikacji.
- Może zawiozę Cię do domu? - spytała Chloe, która czekała na mnie pod ubikacją.
- Nie trzeba.
- W porządku. - skinęła tylko głową. - Idziemy na lekcje?
- Tak. - westchnęłam głęboko i ruszyłam z dziewczyną w kierunku klasy, gdzie miała odbyć się następna lekcja. Ciekawe gdzie Vi. - Jaką mamy w ogóle teraz lekcję?
- Matematykę. - odpowiedziała, podchodząc do swojego chłopaka.
- Cześć Sav, jak się trzymasz? - spytał Christian, tuląc do siebie brunetkę.
- W porządku. - uśmiechnęłam się sztucznie.
Christian skinął tylko głową i ucałował Chloe w głowę. Dobrze wie, że kłamię.
- A gdzie Twoja dziewczyna? - zaśmiał się.
- Pewnie przyjdzie na lunch. - wzruszyłam ramionami.
- Więc wy dwie teraz się przyjaźnicie? - spytał kpiąco, opierając się o ścianę i spoglądając na mnie z uniesioną brwią.
- Och, ona jest naprawdę w porządku. - westchnęłam, patrząc w ziemię.
- Uważaj na nią. - powiedział, kręcąc głową.
Skinęłam głową i weszłam do klasy razem z resztą uczniów. Usiadłam w ławce i czekałam na Ashtona, który dzielił ją ze mną, jednak chłopak nie pojawił się w klasie, a jego miejsce zostało zajęte przez kogoś innego. Tak, Justina.
- To miejsce jest zajęte. - chrząknęłam, nie patrząc na szatyna.
- Widzisz, żeby było podpisane?
Pokręciłam głową, zwężając usta i otworzyłam swój zeszyt, w którym zapisałam temat lekcji, widniejący na tablicy.
- Savannah, błagam, porozmawiaj ze mną. Musimy o tym porozmawiać. - szepnął szatyn, kładąc dłoń na mojej, która leżała na zeszycie.
- Nic nie musimy. - warknęłam, zabierając rękę. - Za późno, Justin.
- Jestem skończonym idiotą, ale pozwól mi to naprawić. - wychrypiał, zbliżając się do mnie.
- Odsuń się w tej chwili! - krzyknęłam szeptem,bojąc się co zaraz nastąpi.
- Proszę. - ciepły oddech owiał moją szyję, powodując u mnie dreszcze wzdłuż kręgosłupa. Oczy natychmiast wypełniły  mi się łzami. Wstałam prędko z krzesła, wrzuciłam książkę i zeszyt do torebki i wybiegłam z klasy, przepraszając nauczycielkę. Zamknęłam drzwi i ruszyłam do wyjścia ze szkoły. Nie ma sensu tu siedzieć dłużej.
- Savannah! - zawołał Justin, jednak w ogóle nie miałam zamiaru na to reagować. Po chwili jego ręka szarpnęła za moje ramie, przez co odwróciłam się do brązowookiego.
- Ja też Cię k..-nie pozwoliłam mu dokończyć, kiedy moja otwarta dłoń zderzyła się z jego policzkiem.
- Nie waż się tego mówić! - krzyknęłam, zalewając się łzami. - Nie wiesz co znaczy miłość. - pokręciłam głową, odsuwając się od niego, po czym wybiegłam ze szkoły.

Widzę, że się rozleniwiłyście. Każdy kto przeczyta, komentuje rozdział. Nie będę pisała dla leniwych. 

CZYTASZ = KOMENTUJESZ.

Niech to do was dotrze!