ROZDZIAŁ 035

Następnego dnia nie poszłam do szkoły. Czułam się tak okropnie, że nie miałam sił wstać z łóżka. Napisałam sms do przyjaciół, że dzisiaj mnie nie będzie i wróciłam do spania. Obudziła mnie babcia.
- Przyniosłam Ci śniadanie. - uśmiechnęła się kobieta, stawiając talerz z kanapkami na szafeczce nocnej.
- Babciu! Nie powinnaś tu wchodzić. - wychrypiałam, podnosząc się do pozycji siedzącej.
- Jesteś chora, więc to Ty nie powinnaś wstawać. - zaśmiała się.
- Babciu, nie wchodź na górę. - poprosiłam. - Nie chcę, żeby coś Ci się stało.
- Jeszcze aż tak stara nie jestem! - prychnęła, klepiąc mnie w nogi.
- Wolę dmuchać na zimne.
- Dobrze, obiecuję, że już nie wejdę na górę. - westchnęła. - Zjedz śniadanie. - powiedziała, uśmiechając się.
- Dobrze, dziękuję. - pokiwałam głową, biorąc na kolana talerzyk z kanapkami.
- To idę. - odwróciła się i wyszła z pokoju.
Po śniadaniu znowu zasnęłam z nudów. Podniosłam się nagle, kiedy kaszel zaczął mnie dusić. Kasłałam, próbując pozbyć się tego co drapało moje gardło. W końcu mi przeszło i nawet nie zorientowałam się, że przy moim laptopie siedzi Justin.
- Co Ty tu robisz? - zmarszczyłam brwi, biorąc ze stolika szklankę z wodą.
- Przechodziłem obok i wiesz..- wzruszył ramionami.
- A, rozumiem. - pokiwałam głową, popijając wodę.
- Postanowiłem dotrzymać Ci towarzystwa. Jesteś chora przeze mnie, więc będę się Tobą opiekował. - powiedział wzdychając. - Jak się czujesz? - spytał, wstając od laptopa.
- Nie widać? - mruknęłam, kichając. - Jestem jednym wielkim nieszczęściem.
- Widać. - zaśmiał się, kładąc na łóżku. - Na co masz ochotę?
- Spać? - uniosłam brwi, z powrotem się kładąc.
- W porządku. - uśmiechnął się, obejmując mnie ramieniem. - Przyniosłem rosół od mamy.
- Och, dzięki!
- Powiedzieć Twojej babci, żeby go odgrzała?
- Babcia wie,że tu jesteś? - podniosłam się, żeby móc na niego spojrzeć.
- Wszedłem drzwiami. - zaśmiał się. - Wolałem nie ryzykować wylaniem rosołu. - To jak? Odgrzać?
Pokiwałam głową i ponownie się położyłam. Szatyn wstał z łóżka i wyszedł z pokoju. Kiedy długo nie wracał, podeszłam do laptopa. Na tapecie było selfie Justina, a oddali ja śpiąca. Zaśmiałam się i włączyłam facebooka. Przejrzałam szybko stronę główną i wróciłam do łóżka, drżąc z zimna.
- Tęskniłaś? - krzyknął szatyn, wchodząc do pokoju z miską parującej zupy.
- Za zupą. - zaśmiałam się, a następnie zakaszlałam.
- Proszę. - podał mi powoli miską i ostrożniej usiadł obok mnie.
- Ładne zdjęcie. - zaśmiałam się, unosząc łyżkę do ust.
- To dlatego, że ja na nim jestem. - odpowiedział skromnie.
Pokręciłam głową, śmiejąc się. Po obiedzie, czułam się nieco lepiej. Było mi ciepło i poprawił mi się humor.
- Co słychać w szkole? - wychrypiałam, kładąc się i przykrywając kołdrą.
- W porządku, nie było żadnych sprawdzianów, ani kartkówek. - wzruszył ramionami.  - Mamy nową dziewczynę w klasie.
- Kogo? - podniosłam głowę, patrząc zaszokowana na chłopaka.
- Roxana, nie pamiętam nazwiska. - mruknął beznamiętnie, zakładając mi kosmyk włosów za ucho.
- Kto przepisuje się do nowej szkoły prawie pod koniec roku. - prychnęłam, kręcąc głową.
- Raczej się nie polubicie. - zaśmiał się.
- Dlaczego niby? - uniosłam brew.
- Victoria już się z nią pokłóciła.
- O co? Nic mi nie mówiła. - fuknęłam.
- Podsiadła ją na francuskim.
- Och, współczuję tej dziewczynie. - zachichotałam i zakaszlałam. - Nie mogę się śmiać. - jęknęłam, kaszląc.
- Trafił swój na swojego.
Leżeliśmy w ciszy, aż Justin nie wpadł na genialny pomysł.
- Hej, obejrzyjmy jakiegoś pornola!
- C-co? - zakrztusiłam się śliną, natychmiast siadając.
- Obejrzyjmy..
- Wiem co powiedziałeś! - kaszlnęłam, przerywając mu.
- Obejrzymy? - zrobił słodkie oczka.
- Nie? - skrzywiłam się. - Sam to oglądaj.
- Okej. - wstał z łóżka i poszedł po laptopa. Kiedy go już miał, wskoczył z powrotem na swoje miejsce i zaczął wpisywać w przeglądarkę '' Sex lesbian''
- Lubisz lesbijki?
- Kto nie lubi? - prychnął. - Ale Twojemu pocałunkowi z Vi nic nie dorówna. - mruknął, oblizując usta, żeby po chwili zagryźć wargę.
Przewróciłam oczami i obróciłam się plecami do szatyna. Nie mam zamiaru oglądać z nim pornola, o nie!
Po chwili z laptopa zaczęły dobiegać jęki.
-Justin, babcia usłyszy, ścisz to.
- Nie usłyszy. Nie słyszała Twoich jęków, a ma usłyszeć te z komputera?
Przewróciłam oczami i zakryłam ucho kołdrą, a mimo to wciąż słyszałam jęki dziewczyn.
- Justin. - fuknęłam.
- Obejrzyj ze mną. - poprosił, szturchając mnie.
- Po co?
- Tak o, później zgodzę się obejrzeć z Tobą co tylko zechcesz. Oprócz gejowskiego pornola.
Zmarszczyłam brwi, zastanawiając się przez chwilę, po czym obróciłam się do niego, siadając.
- Nawet nie są ładne. - skomentowałam.
- Typowa kobieta. - zaśmiał się głośno i pocałował mnie w czoło. - Ładną dziewczynę mam obok, te w pornolu już nie muszą być.
Uśmiechnęłam się i zarumieniłam lekko. - flirciarz. - rzuciłam.
- Dobrze mi idzie, co? - zaśmiał się, spoglądając na mnie na chwilę.
- Jak na razie tak. - kichnęłam.
- Na zdrowie.
- Dzięki. - mruknęłam, kładąc głowę na jego ramieniu. - Zatrzymaj na chwilę! - pisnęłam.
- Spodobało Ci się? - zaśmiał się, zatrzymując film.
- Cofnij. - zmarszczyłam brwi, przyglądając się dokładniej filmowi.
Chłopak zrobił jak prosił i puścił filmik.
- Mam taką samą szafę! - wskazałam palcem na ów mebel.
- Dobra, wcale nie musimy tego oglądać. - oznajmił wyłączając film.
Zachichotałam i za chwilę zakaszlałam.
- Więcej z Tobą nie obejrzę pornola. - fuknął, oddając mi laptopa.
- Nie złość się. - szturchnęłam go i zaczęłam wpisywać w przeglądarkę ''I że Cię nie opuszczę'' z Channingiem Tatumem. - Okej. - położyłam laptopa po środku i zniżyłam się, żeby lepiej mi się oglądało.
- Co to?
- ''I że Cię nie opuszczę''- uśmiechnęłam się, dumna z siebie.
- Nie, Savannah, błagam, żaden romans. - jęknął, patrząc w sufit.
- Obiecałeś. - zaśmiałam się, kładąc głowę na jego piersi.
- To pedalskie. - mruknął, wplatając palce w moje włosy. - Obejrzyjmy coś innego.
- Justin
- Dobrze, ale tylko dlatego, że jesteś chora. - westchnął.
Uśmiechnęłam się do siebie i puściłam film. W połowie filmu zorientowałam się, że Justin w ogóle się nie porusza, a zwykle jak oglądamy film to mnie zaczepia. Ostrożnie podniosłam głowę, żeby go nie obudzić. Uniosłam rękę i uderzyłam nią w policzek szatyna, natychmiast kładąc głowę na jego piersi.
- Co się stało? - spytała zaszokowana, podnosząc się. - Miałeś koszmar? - zmarszczyłam brwi.
- Nie wiem. - odpowiedział zmieszany, trzymając się za policzek.
- Już dobrze. - uśmiechnęłam się lekko, starając się nie roześmiać bardziej. - Może następnym razem  nie zasypiaj, jak będziemy oglądali film? - uniosłam brwi.
- Tylko przymknąłem oczy na chwilę. - mruknął, masując obolały policzek.
- Więc otwórz je teraz i oglądaj film. - fuknęłam. - Obiecałeś.
- Dobra, już oglądam.

- Muszę już iść. - ziewnął szatyn, poprawiając swoje ubrania. - Jutro wpadnę.
- Nie musisz być takie opiekuńczy. - zachichotałam, obejmując się ramionami.
- Chcę. - puścił mi oczko, całując mnie w czoło. Ostatnio bardzo często to robi. - Do jutra. - uśmiechnął się i wyszedł. Zamknęłam za nim drzwi i poszłam do salonu, gdzie siedziała babcia.
- Jak się czujesz? - spytała, odrywając wzrok od telewizora.
- Lepiej. - uśmiechnęłam, przecierając palcem nos.  - Myślę, że pojutrze już wrócę do szkoły.
- Może zostań do końca tygodnia w domu? - zaproponowała.
- Nie. - pokręciłam głową.- będę miała tylko więcej zaległości. - powiedziałam, kaszląc.
- W takim razie weź sobie syrop i wracaj do łóżka. - uśmiechnęła się ciepło i wróciła do oglądania.
Wstałam z fotela i poszłam do kuchni, skąd wzięłam syrop babci. Kiedy połknęłam leczniczą substancję, znowu wróciłam od salonu. Ucałowałam babcię i ruszyłam do swojego pokoju, pokaszlując pod drodze. Weszłam do pokoju i od razu wskoczyłam do łóżka, biorąc na kolana laptopa. Weszłam na facebooka i napisałam do Vi.
Ja: Hejka, podobna mamy nową dziewczynę?
Vi: Suka myśli, że jest kimś w tej szkole.
Ja: O co chodzi? hahaha.
Vi: Nie dość, że podsiadła mnie na francuskim, to jeszcze lata za wszystkimi chłopakami. WSZYSTKIMI.
Justin nie wyglądał na specjalnie zainteresowanego nią, więc chyba nie powinnam się martwić.
Vi: Zniszczę ją. Ja rządzę szkołą.
Ja: Hej, spokojnie. Może nie jest wcale taka zła? :)
Vi: Chloe też jej nie lubi :) Zresztą, zobaczysz sama jak wrócisz do szkoły. Jak zdrowie? xx
Ja: Jest okej, Justin przychodzi codziennie, więc nawet nie mam czasu na nudę.
Vi: Co w końcu jest między wami?
Ja: Zaczynamy od nowa.
Vi: To dobrze, masz na niego dobry wpływ.
Ja: Mam taką nadzieję.
Vi: Kończę, Trey przyjechał.
Ja: Pozdrów go xx Pa.

W czwartek w końcu wróciłam do szkoły. Nie mogłam się doczekać poznania nowej dziewczyny, jak i miałam powoli dość siedzenia ciągłego w domu z dala od wszystkich i od wszystkiego. Wysiadłam z samochodu i ruszyłam do szkoły. Muszę w końcu zrobić prawko. Weszłam do szkoły i do razu zaczęłam rozglądać się za przyjaciółmi. Jak na złość, nigdzie ich nie było. Nawet Justina! Podeszłam do szafki i wyjęłam z niej potrzebne podręczniki, kiedy ją zamknęłam, moim oczom ukazał się uśmiechnięty Ashton.
- Cześć. - zachichotałam kręcąc głową.
- Moje kochanie! - zagryzł wargę i mocno mnie uściskał. - Tęskniłaś za mną?
- Oczywiście. - zaśmiałam się. - Ale postaw mnie już
- Nie mogę, tak bardzo się stęskniłem za moją dziewczyną. - jęknął, okręcając się ze mną.
- Ahston, daj jej żyć. - usłyszałam śmiech Christiana.
Po chwili ramiona chłopaka mnie puściły i mogłam swobodnie oddychać.
- Jak zdrowie? - spytał blondyn,
- Już dobrze.- uśmiechnęłam się, kiwając głową. - Gdzie dziewczyny? - zaczęłam się rozglądać po bokach w poszukiwaniu owych osób.
- Obie kłócą się z Roxaną. - zaśmiał się Justin tuż przy moim uchu, po czym objął mnie od tyłu.
- Idziemy tam! - zaśmiał się Ashton, unosząc pięść w górę.
- Chodźmy, w końcu ją zobaczę. - uśmiechnęłam się lekko, odwracając do Justina.
- Panie pierwsze. - uśmiechnął się czarująco, puszczając mnie.
Pokręciłam głową, śmiejąc się i ruszyłam w kierunku, który mi wskazali. Nie będąc jeszcze na miejscu, mogłam usłyszeć ich krzyki.
- Dobra, biegne tam, bo Chloe zaraz wyrwie jej włosy. - powiedział blondyn, po czym pobiegł do skupiska ludzi, w którym znajdowały się dziewczyny.
- Puść mnie! Ona zaczęła! - wrzasnęła Chloe. Kiedy w końcu tam dotarłam, ujrzałam blondyna trzymającego swoją dziewczynę, Victorie zaciskającą cały czas dłonie w pięści i nieznaną mi blondynkę, czyli jak myślę, Roxanę.
- Przysięgam, że zaraz zabawię się w chirurga plastycznego. - zagroziła Victoria.
- Och śmiało, dziewczyno! - zaśmiała się. - Ale ja będę Twoim grabarzem.
- Hej, uspokójcie się! - krzyknęłam, odciągając Victorię.
- A Ty to kto? - spytała, unosząc brwi. Okej, już wiem, dlaczego dziewczyny jej nie lubią.
- Wracaj suko skąd przyszłaś! - warknęła Victoria, próbując się wyrwać.
- Justin, pomóż mi! - krzyknęłam, kiedy nie mogłam już sobie poradzić z dziewczyną.
Szatyn wyłonił się z tłumu i wziął Victorię na ręce.
- Uspokój się Vi. - zaśmiał się.
- Chodźmy. - kiwnęłam głową. Im dłużej będziemy tu stali, tym większa kłótnia się zrobi.
Chłopcy zaprowadzili dziewczyny do stołówki, gdzie nie było uczniów, bo wszyscy zbierali się na lekcje.
- O co poszło? - spytałam, wzdychając.
- Zbarowała Chloe, specjalnie! - krzyknęła Victoria, wstając z krzesła. - Ma ochotę na Christiana.
- Daj spokój Vi. - zaśmiał się blondyn, obejmując dziewczynę.
- Taka prawda! - pisnęła Chloe. - To zazdrosna suka! Leci na zajętych kolesi!
- Podobno pieprzyła się już z Tomem. - dodała Victoria.
- Dajcie spokój! Jest nowa, to oczywiste, że będą krążyły plotki. - wzruszyłam ramionami.
- Tom naprawdę ją pieprzył. - mruknął Justin.
- O-okej! Nie wyciągajmy pochopnych wniosków. Może lubi zabawę? Jest jej ciężko w nowej szkole.
- Skończmy to. - fuknęła Victoria. - Sama zobaczysz jaka jest. Szczególnie jak zobaczy, że Justin jest kimś zainteresowany. - uśmiechnęła się wrednie i odeszła.
- Victoria. - krzyknęłam, ale dziewczyna wyszła już ze stołówki.
- Ona ma rację, sama zobaczysz. - powiedziała Chloe, wstając. - Chodźmy na lekcje.
Wszyscy skinęli głowami, również wstając.
- Chodź mała. - szatyn podniósł mnie z krzesła i obejmując ramieniem ruszyliśmy do klasy, gdzie powinniśmy mieć lekcje.
Czy naprawdę powinnam się martwić? Justin jest podrywaczem, ale..obiecał, że się zmieni. Co jeśli ona zepsuje nasze relacje?

NIE INFORMOWAŁAM

CZYTASZ = KOMENTUJESZ

Roxana